| |
| | ~* Το φλουρί *~ |  | | | Όσο θα πεταλάρεις θα χάνεις έδαφος, στη φέξη και στη χάση, λαθραίος έπαινος | | |
[align=left][B][I]
. . *~* Το φλουρί *~*
Τραύλισε ο χρόνος κι έχασε την ακρίβεια του
στο άκουσμα του ξύλου
που περιείχε βότρυς,
κάποιου παλιού θεού ...
Θέλω καλαφάτισμα, μη χάσω τα υγρά μου
και ξεραθούν οι φλέβες μου
και πάψεις να με πίνεις
σαν οπτασία, σαν φωτιά,
σαν αύρα, σαν αγέρα,
που 'ταν οι ρίζες μου βαθιά
κι εσύ τις πιπιλούσες ...
Στο θέρος ζήταγες δροσιά
την κάψα του χειμώνα,
να κορυφώνουν οι στιγμές
στο βλέμμα της σελήνης.
Θηλάσω τις ανταύγειες κι ωρύονται τ' αστέρια
π' ανοίγουν τα κοράλλια σου
θάλασσα μου γυμνή
πλασμένη κύμα ~ κύμα, στου πόθου τ' ακρογιάλι
σκιρτώ και δίνω αίμα, να κοκκινίσει η Αυγή !
Όχι, δεν είναι ξένες γεύσεις
του οίστρου η κορυφή
σος είναι με λέξεις
από σοφία και Τσάτνεϊ, σάλτσα Ινδική.
Ήσουν στο πριν ελπίδα,
στο τώρα η ζωή και στο μετά η ζύμη
που έχει ... "το φλουρί".
Όσο θα πεταλάρεις θα χάνεις έδαφος
στη φέξη και στη χάση, λαθραίος έπαινος.
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
στίχος και εικόνα
17-09-2016 @ 19:28 | Ήσουν στο πριν ελπίδα,
στο τώρα η ζωή και στο μετά η ζύμη
που έχει ... "το φλουρί".
Όσο θα πεταλάρεις θα χάνεις έδαφος
στη φέξη και στη χάση, λαθραίος έπαινος.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
17-09-2016 @ 22:52 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
