| |
Αφουγκράζομαι την γέννηση των άστρων στο μυαλό μου,
και όπως σκάνε οι σπόροι μες το χώμα
φτάνω ως εκεί που δεν χωράει η λογική
Ξεπλένω το αίμα πριν το φάω
κι ύστερα κρατιέμαι ζωντανός...
Ανάμεσα σε μένα και στο τώρα κυλάει ένας ποταμός
Νερό που θόλωσε το σύμπαν μου απ ένατη.....
Στα μισά της διαδρομής κοιτάζω πίσω
κι όπως ζυγίζω το πριν με το μετά
γίνομαι δέντρο στην μέση του δρόμου....
Ύστερα κλείνω το φως
λέω δεν πρέπει κανείς να με δει
κι έτσι πεθαίνω κάθε βράδυ σιωπηλά.
Μιας ασταμάτητης πληγής αιμορραγία η ζωή...
Και η αγάπη,
τρένο που έχασε το δρόμο
και τα βαγόνια
και την μηχανή....
Αναρωτιέμαι τι να σκεφτόταν ο Νωε όταν έβρεχε.
Πόσες φορές είπε ο Ιησούς συγνώμη
Τι σκεφτόταν ο Ιωνάς στην κοιλιά του κήτους
Πια γεύση είχε το κόνιο του Σωκράτη
Αν ήταν έγκυος η Ωραία Ελένη
Πόσες φορές μετάνιωσε ο Θεός που μας πίστεψε.....
Μετά ξημερώνει
και δεν θυμάμαι τίποτα.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
