| |
[align=center][B][I] Μου έχουν σπάσει τα νεύρα με το κωλοστριφτό και βαριέμαι.
Όλο σβήνει και όλο το ανάβω.
Restart και σε αυτό.
Όλο restart και πάμε πάλι από την αρχή.
Στο facebook μέσα από μια φωτογραφία μου χαμογελάει με τα λαμπερά μάτια της.
Πίσω τους βρίσκεται ένας αδούλευτος εγκέφαλος, αφελής και ηλίθιος.
Για αυτό το λόγο κάποιος τα επόμενα χρόνια θα σβήσει και το χαμόγελο.
Θα εκμεταλευτεί την αφέλεια.
Βέβαια αυτή είναι πολύ νέα για να τα ξέρει αυτά και χαμογελάει.
Είναι και η άλλη η έξυπνη που στήνει παγίδα στους άντρες.
Χωρίς να καταλαβαίνει ότι είναι αυτή μέσα στην ίδια παγίδα που έστησε.
Μια φορά θύμα-πάντα θύμα.
Το πληκτρολόγιο ή το στυλό και το άσπρο χαρτί μου προκαλούν πανικό πια.
Και τώρα δε γράφω, στην ουσία ακολουθώ με τα πλήκτρα το ρυθμό της βροχής.
Έρχεται κάποια στιγμή που σταματάς να θέλεις να γράψεις, να πεις, να μιλήσεις.
Που μόνο παρατηρείς.
Εχτές είχα φοβερό πονοκέφαλο.
Μάτι λέει η άλλη.
-Όχι μωρό μου, είναι που χιλιάδες εικόνες, λέξεις, φράσεις, σκέψεις
έχουν στριμωχτεί εκεί πάνω και δε τις αφήνω να βγουν.
Κάτι πρεζόνια τις προάλλες μπήκαν και μου έκλεψαν το λάπτοπ.
Εκατοντάδες ώρες δουλειάς για 7 γραμμάρια πρέζα.
Θα βάλω το Λεωνίδα να πάρει τους δικούς του να τους δώσει ένα μάθημα.
Έτσι για το γαμώτο.
7 γραμμάρια πρέζα για ότι έχω στο μυαλό μου.
Τελικά το μόνο που έχει αξία είναι να εκσπερματώνεις.
Αν γίνεται μέσα σε πάθος από έρωτα ακόμα καλύτερα.
Ιδανικά.
Αδιαφορείς για λόγια, πράξεις, συμπεριφορές, πολιτική, οικονομική κρίση.
Δε σε χαλάει τίποτα γιατί δε σε αγγίζει τίποτα από αυτά.
Μένουν μόνο τα γυμνά σώματα.
Φαντάσου όμως λέει να εκσπερματώναμε λέξεις-θα πέρναγε και ο πονοκέφαλος.
Σταμάτησε η βροχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
