| |
| | ~* Θύμηση ανεξίτηλη *~ |  | | | Άκμητος έμαθα να πηδάω στα φαράγγια, στους καταρράκτες λουσμένοι σαν παιδιά, συναναστρέφομαι μ' αισθήματα τ' άστρα και αφουγκράζομαι το δάσος, μιλώντας στα πουλιά | | |
[align=left][B][I]
. *~* Θύμηση ανεξίτηλη *~*
Αδήριτος τείνω να πηδάω ..................
απ' την ταράτσα στο μπαλκόνι
και στο ισόγειο σε βλέπω ντροπαλή
εκεί που έχτισε φωλιά το χελιδόνι,
κι έκαναν έρωτα της Άνοιξης καημοί.
Αντίλαλοι πολύχρωμοι
κι ερωτοφόροι, της φύσης αιρετοί ...
Σκαρφάλωσαν οι ηδονές
στα στήθη
κι έκαναν πράξη που μοιάζει αμαρτωλή
μα, να 'ναι αμαρτία, η χυμώδης έλξη ?
Π' ορέγονται, του κολασμένου το ψωμί
κι αφού το καταπίνεις και σ' αρέσει
"γιατί" μ' ανάθεμα, οικτρά λιθοβολείς ?
Οι ρίζες προχωρούν
και βόσκουν την ουσία
ταγμένες στο σύμπαν οι ψυχές
ερωτική να έχουν πεμπτουσία
και οι χυμοί ν' ανθούν αμυγδαλιές.
Κανείς δεν διατάζει την άναρχη φύση
κι ούτε την άνωση, δικάζει στη ψυχή
η παρέμβαση κόβει τα δάση
και καταστρέφει τ' οξυγόνο στη Γη.
Άκμητος έμαθα να πηδάω στα φαράγγια
στους καταρράκτες λουσμένοι σαν παιδιά
συναναστρέφομαι μ' αισθήματα τ' άστρα
και αφουγκράζομαι το δάσος,
μιλώντας στα πουλιά.
Μια "θύμηση ανεξίτηλη", σκιαγραφήζει,
τα χρώματα σου τα κρατώ στο μετά τη βροχή
στη καμπύλη που μαγικά ιριδίζει
στον οργασμό, που σαλεύει η κορυφή.
Τι θέλεις να δικάσεις ?
Τη φύση ή το πήδημα ?
. . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
02-11-2016 @ 21:26 | Βαθυστοχαστο και δυσκολο καλε μου, το διαβασα 3 φορες γιατι θελω να μπαινω μεσα στο νοημα του ποιηματος, να το κουραζω το μυαλουδακι μου.......................αλλα..... για τα ερωτικα σου πεθαινω, φιλακια. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
