| |
νύχτα
νύχτα εσύ που πρώτη πρόβαλες
και σαν όνειρο εφιαλτικό ήρθες μπροστά μου,
σε μια καρδιά που λυπάται και φοβάται το σκοτάδι,
εσύ που κρύβεις την ελπίδα
και την κάνεις να έχει πατρίδα τ΄άστρα του ουρανού
και ν΄απαρνιέται για πολλούς την ασπρογάλαζη γη
εσένα ζητώ το χάραμα σαν γλυκοφέγγει η μέρα,
γιατί το μαύρο σου φόρεμα σε κάνει πιο λυγερή,
τ΄άστρα και το φεγγάρι σου σα νύφη ανθοστόλιστη,
σαν πρασινάδα κάμπου, και μυστική καλύβα του έρμου φεγγαριού
κι όλα τα βλέμματα απάνω σου, όνειρα και καρδιές,
σαν κόρη μελαγχολική, με μπλε της νύχτας χρώμα,
αγγελικό το στόμα, αέρινο το σώμα, ολόχρυσα τα μαλλιά....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
