| |
| | Εθελοντική προσφορά |  | | |
Σήμερα, όπως κάθε πρωί τον τελευταίο μήνα, μπήκα στο προαύλιο του δημοτικού σχολείου των παιδιών μου για να ανεβάσω την... δεκάκιλη τσάντα της κόρης μου στην τάξη της (είναι τραυματισμένη, φορά νάρθηκα και δεν επιτρέπεται να σηκώνει βάρη μέχρι να αναρρώσει). Στο άλλο μου χέρι κρατούσα μια εξάδα γάλατα εβαπορέ, αφού τα τελευταία χρόνια από γάλατα φτιάχνουμε το χριστουγεννιάτικο δέντρο του σχολείου μας, τα οποία μετά το κλείσιμο των σχολείων προσφέρονται σε οικογένειες της πόλης που έχουν ανάγκη. Εξαίρετη πρωτοβουλία και εξόχως διδακτική, για μικρούς και μεγάλους. Κι όμως, σήμερα το πρωί, ακούγοντας τον Δ/ντη να μιλά στα παιδιά, πάγωσα... κι αμέσως μετά φούντωσα από θυμό, ακούγοντας τα εξής:
1) Ότι "πρέπει" να ξεπεράσουμε φέτος τον στόχο των 800 κουτιών, "προσφέροντας τουλάχιστον 2 γάλατα κάθε παιδί".
2) Ότι "οφείλουμε" να είμαστε το σχολείο που θα προσφέρει τα περισσότερα (σημ: βλέπεις, πρέπει να μας γράψει και η τοπική εφημερίδα...)
2) Παρεμπιπόντως, να φέρουμε και μερικά τρόφιμα και φάρμακα.
3) Να μην ξεχάσουμε και το 1 Ευρώ που παραδοσιακά προσφέρει το κάθε παιδί στον μικρό Πογκ στο Βιετνάμ, του οποίου το σχολείο είναι ανάδοχος.
"Πού το κακό;" ίσως μου πείτε... Σας εξηγώ ευθύς αμέσως:
Θύμωσα γιατί τις εκφράσεις "όσοι μπορούν" ή "ο,τι έχετε τη δυνατότητα" δεν τις άκουσα καθόλου.
Απόρησα μέχρι θυμού μαθαίνοντας ότι ήδη ορισμένοι δάσκαλοι κάποιων τάξεων έχουν γίνει σχεδόν... επιτακτικοί όσον αφορά την "οικειοθελή προσφορά" των παιδιών.
Σοκαρίστηκα από την έκφραση αγωνίας και αμηχανίας στο πρόσωπο μερικών παιδιών, που τυγχάνει να γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι οι οικογένειές τους περνούν εξαιρετικά δύσκολα και ότι και το 1 κουτί γάλατος που θα προσφέρουν αποτελεί από καρδιάς μέγιστη προσφορά, και εκείνη τη στιγμή άκουσαν, δια στόματος του Δ/ντη, να κρίνεται -εμμέσως πλην σαφώς- η προσφορά τους.... ανεπαρκής.
Κι αναρωτιέμαι: Σκέφτηκε κανείς αν τα παιδιά αυτά (ή και άλλα) στο σχολείο πίνουν το εβαπορέ γάλα αραιωμένο πολύ υπέρ του δέοντος, για να μπορέσει να βγει ο μήνας, με τους γονείς άνεργους ή με μισθούς πείνας;
Αναρωτήθηκε κανείς την δύσκολη θέση των γονιών τους, αλλά και των ίδιων των παιδιών, στην περίπτωση που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν "το αναμενόμενο" ή και καθόλου;
Ξέρουμε, άραγε, πόσα από τα παιδιά αυτά είναι "δικαιούχοι" ή δυνάμει δικαιούχοι αυτής της βοήθειας στην οποία αποσκοπεί η (πραγματικά όμορφη και ανθρώπινη) πρωτοβουλία αυτή;
Συγχωρήστε με αν έγινα πικρή σήμερα. Με όλη μου την καρδιά έδωσα στα παιδιά μου τα γάλατα για το Χριστουγεννιάτικό τους δέντρο μα με βαριά καρδιά έφυγα από το σχολείο σήμερα το πρωί. Βλέπετε, η αγάπη και η προσφορά φέρουν τη σφραγίδα της ψυχής του καθενός από εμάς, δεν ζυγίζονται, δεν μετρώνται ούτε απαριθμούνται και, σίγουρα, δε χωρούν σε κανενός την απαίτηση....
Καλό μήνα σε όλους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
Κων/νος Ντζ
02-12-2016 @ 12:49 | Δεν γίνεσαι πικρή, δίκαιη γίνεσαι.
Μόνο που τώρα τελευταία έχουμε βαπτίσει τον αδικημένο, πικραμένο,
έχει νομιμοποιηθεί η αδικία και έχουνε χάσει το νόημα οι λέξεις.
Οι Βρετανοί έχουνε ένα ρητό που λέει :
"From the safest places come the bravest words" δηλαδή
"Εκ του ασφαλούς λέγονται οι πιο γενναίες κουβέντες"... | | anthrakoryxos
02-12-2016 @ 12:49 | Συμφωνώ απόλυτα!! Ο καταναγκαστικός εθελοντισμός και πολλές φορές ''ψυχαναγκαστικά'' τείνει να γίνει μάστιγα.
Και δυστυχώς πολλές φορές αυτοί που τον εγείρουν, αποσκοπούν σε προσωπικά συμφέροντα.
Καλά έκανες και ανήρτησες τα παραπάνω, για να θυμόμαστε πως πρωτίστως
εθελοντισμός σημαίνει προσφέρω και όχι απαιτώ ή επιβάλλω!
Καλημέρα, καλό μήνα και να ευαισθητοποιούμαστε κι εμείς που και που..
::hug.:: ::hug.:: | | errikos_rwot
02-12-2016 @ 12:58 | Με αφορμή τις σκέψεις σου, ίσως και άσχετα με τον πυρήνα του κειμένου, θα πω για πολλοστή φορά, πως το ''Σχολείο'' γενικότερα, τσακίζει την γνήσια ευφυϊα, μικρών και μεγάλων παιδιών.
| | heardline
02-12-2016 @ 15:34 | Τρόποι να δίνουμε και να βοηθούμε υπάρχουν πολλοί.
Γηροκομεία
Ορφανοτροφεία
Μεμονωμένες φτωχές, γνωστές οικογένειες, που δεν τις απαρτίζουν τεμπέληδες ή πότες.
Και λοιπές άλλες περιπτώσεις.
Γενικώς όμως η βοήθεια πρέπει να δίνεται σε άτομα, οικογένειες, ή διάφορες ομάδες που την εκτιμούν την προσφορά σου.
Μη ξεχνάμε και αυτόν που δίνει. Βασικά δίνει συναισθήματα, τα οποία μόνο με εκτίμηση πληρώνονται.
Η προσφορά ξεκινά από τα άμεσα δικά μας πρόσωπα. Από τα ίδια μας τα παιδιά. Πολλές φορές όμως δεν το εκτιμούν κι όταν ο γονέας έχει ανάγκη δεν του το ανταποδίδουν. Υπάρχουν χίλια παραδείγματα.
Έφερα ένα παράδειγμα για να δείξω τι εννοώ όταν λέω για την εκτίμηση.
Πιστεύω ότι η ζωή είναι το ίδιο σκληρή ακόμη και στον προσφέροντα πολλές φορές και καλό είναι μέσω της προσφοράς να μη ξεχάσουμε κι εμάς τους προσφέροντες.
Υπάρχουν και παραδείγματα ομάδων, ή και συγκεκριμένων ατόμων που τους βοήθησαν και μετά τους έβλαψαν αυτούς που βοήθησαν.
Επίσης δεν πάμε μέσω της βοήθειας να λύσουμε τις ανάγκες προσωπικού πόνου, ή και άλλων αναγκών μας, ότι κάτι κάνουμε.
Πρέπει να βλέπουμε με άνεση και την πραγματική ανάγκη του βοηθούμενου ως δε και τα χαρακτηρολογικά του στοιχεία.
Άρα πρέπει να ξέρουμε, ή μάλλον να έχουμε πολλά προσωπικά του δεδομένα.
Άνεργος;;; γιατί;;;
Λόγοι;;; ποιοι λόγοι τον έφεραν εδώ;;
Τα συναισθήματα είναι πολύ ακριβά στην τελική δε, αν τα δίνεις ανοικονόμητα και άνευ μελέτης, ίσως, ίσως λέω να φτάσεις κι εσύ σ' ανέχεια και φτώχεια....
Γενικώς η προσφορά πρέπει να γίνεται κατόπιν μεγάλης μελέτης του υποψήφιου βοηθούμενου. Να λέγεται βοήθεια προσώπου το οποίο έχει την διάθεση και την τάση ν προσπαθεί να βοηθήσει κι ο ίδιος τον εαυτό του κι όχι να περιμένει από τους άλλους μόνο αυτό.
::yes.:: | | Αναπάντεχος
02-12-2016 @ 16:53 | Τυχαία βγήκε το απόθευγμα ''ουδείς μωρότερος των διδασκάλων αν δεν υπήρχαν καθηγητές;΄' ::hug.:: | | **Ηώς**
02-12-2016 @ 17:55 | Αγάπη άνοιξες μεγάλο θέμα προς συζήτησιν
Προσυπογράφω το κείμενό σου κατ'αρχήν
και επισημαίνω πως, συμβαίνουν και απείρως χειρότερα
σε ό,τι αφορά πρόσωπα και καταστάσεις....
Μια απορία μονάχα...με τόση μετεκπαίδευση,
σεμινάρια, προγράμματα καινοτόμα υποτίθεται και άλλλες τινές δραστηριότητες στα σχολεία.....
Δεν διδάσκονται τίποτα οι διδάσκοντες....;
όταν Υποχρεώνουν τα παιδιά σε αγορές,
με λίστες σχολικών προϊόντων από την αρχή της σχολικής χρονιάς
και απαιτήσεις , έως παράλογες μερικές φορές
για τις εκδηλώσεις και γιορτές, με στολές και παράτες
πληρωμένες από τους ίδιους τους γονείς ατομικά
μα και συλλογικά μέσω των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων;
Και δεν διαμαρτύρεται κανείς
εφόσον τα κονδύλια του κράτους είναι ανύπαρκτα
- ό,τι δίδεται ,διαχειρίζεται
εδώ και μια εξαετία περίπου από τους κατά τόπους Δήμους... | | konmark
02-12-2016 @ 22:31 | Χέρι το χέρι σε ατούς που έχουν πραγματική ανάγκη
τα υπόλοιπα πάνε υπέρ πίστεως τον μακρυχέριδων
υπάρχουν κονδύλια του κράτους για όλα
Μια βολεφτής του κκ είπε μια μέρα κανένας εθελοντισμός
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΝΟΥΝ --- ΦΟΡΟΥΣ ::yes.:: ::hug.:: | | Μπούρμπουρ Λίθρας
03-12-2016 @ 01:05 | δυστυχώς ο εθελοντισμός που σημερα υμνείται είναι όπλο στα χέρια του φιλελευθερισμού.οι έχοντες να δίνουν ψίχουλα για να μην υπάρχει ξεσηκωμός αφενός και συνειδητοποίηση αφετέρου.και ποιά είναι αυτή;
η αλληλεγγύη.η καραμέλα της λέξης αλληλεγγύη που δεν είναι τίποτα άλλο απ'το κοινό καλό συμφέρον.
συζητάνε αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι όταν στην ίδια την ευρώπη και ειδικότερα στην γαλλία σήμερα την στιγμή που συζητάμε στα νέα ζευγάρια παρέχουν ημερήσια νταντά δωρεάν απ'το κράτος για να προσέχει το σπίτι και τα παιδιά ενόσω εργάζονται οι γονείς και δείγμα απ'το τι παρέχεται στα γαλλικά σχολεία ως δωρεάν γεύμα στο λινκ παρακάτω.η συγκριση είναι απτο ντοκυμαντέρ του Μούρ σε σχέση με τα σχολικά γεύματα που δίνονται στα αμερικάνικα σχολεία αλλά είναι θλιβερά όλα αυτά αν τα σκεφτεί κανείς σε σχέση με το ανύπαρκτο ελληνικό κράτος πρόνοιας.δεν έχουμε καθολική δωρεάν δημόσια υγεία και παιδεία.τίποτα δεν έχουμε.ένα μπουρδέλο που αλοίμονο σε όποιον δεν έχει βολευτεί
https://www.youtube.com/watch?v=6Yus3KyEQWE
η ίδια αυτή η ευρώπη λέει σε εμάς να δεχτούμε και άλλη λιτότητα και από την άλλη εμείς ως χώρα αδυνατούμε να ξυπνήσουμε και να κατανοήσουμε ότι έχουμε δικαιώματα που δεν τα γνωρίζουμε ή δεν πιστεύουμε ότι τα αξίζουμε.θανατηφόρος συνδυασμός.
το όλο ντοκυμαντέρ αξιζει να το δεί κανείς | | arpistre
03-12-2016 @ 03:10 | Έχεις περιγράψει πολύ γλαφυρά την ωμότητα του εθελοντισμού. Προσωπικά, έχω απέχθεια προς τον εθελοντισμό και προς την φιλανθρωπία. Για τον πρώτο επειδή, όπως ειπώθηκε ήδη, στοχεύει στο να βουλώσει τις τρύπες ενός άθλιου συστήματος. Για την δεύτερη, επειδή είναι μια σχέση ανώτερου προς κατώτερο (ότι και να σημαίνουν αυτές οι λέξεις).
Έτσι όπως το βλέπω, μικρά παιδιά εκπαιδεύονται στην ομοιομορφία και στην επιφανειακότητα, ακόμα και σε ζητήματα αλληλεγγύης (εννοώ την υλική, ηθική και πολιτική υποστήριξη μεταξύ ίσων -ή ισότιμων). Αύριο θα γίνουν πολίτες που θα ξεσαβουρώνουν αντικείμενα και ενοχές, φιλανθρωπώντας στις πιο αδύναμες ομάδες, για να νιώθουν ήσυχοι. Και η μηχανή θα δουλεύει.
Όταν όμως τέτοιοι προβληματισμοί εκφράζονται σε ένα ανοιχτό βήμα (όπως εδώ πχ, με αυτή την ανάρτηση), τότε μπορούμε ίσως να περιμένουμε ότι την επόμενη φορά κάποιος, κάποια θα αμφισβητήσει την αυθεντία δασκάλων και διευθυντάδων και θα αρχίσει να ρωτάει τα απλά πράγματα:
Ποιος αξιώνει γάλατα από μένα και γιατί δεν με ρωτάει;
Με ποια διαδικασία θα φτάσουν εκεί που πρέπει;
Ποιος θα εξαργυρώσει τα εύσημα από την τοπική φυλλάδα;
Ποιος άλλος χέστηκε να φανεί δημόσια ότι είναι "καλός άνθρωπος";
Και τότε θα αρχίσει να μην δουλεύει καλά η μηχανή...
Όσο για τα παιδιά, "αν γλιτώσουν, υπάρχει ελπίδα" Το βάρος πέφτει πάλι στις οικογένειες (πρωτότυπο!)
::smile.:: | | adespotoi
01-02-2017 @ 22:14 | δεν δίνω τίποτα από ελεημοσύνη μα από το μικρό μου εισόδημα θέλω να προσφέρω σε άνθρωπους που περνούνε χειρότερα από μένα, έστω κι ας κάνω μια τρύπα στο νερό. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
