| |
Φοβήθηκα μη πέσει η ψυχή μου,
στο έδαφος του χρόνου που μισώ,
και στους κόκκους τους κοινούς αφήσω,
χαράμι μυρωδιές που επιθυμώ.
Το ξέρω πως θυμίζει αμαρτία,
θάνατο ύπουλο και σκιερό,
η λήθη της καρδιάς η αταραξία,
σαν αλεύρι στο πιο διάφανο νερό....
Άφησε με απόψε να κρυφτώ,
στις υγρές της ίριδας γραμμές σου,
αργά ωραία και γλυκά να διαλυθώ,
αφού έχω κρύψει εκεί τον εαυτό μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
