| |
| | εκεί |  | | |
Πάντα έκρυβα σε γωνιές τα δάκρυα άλλων
μήπως και σβήσουν, γίνουν χαρά και λυτρωθώ.
Γιατί μες στο μυαλό μου, η μόνη ένοχη για όλους, ήμουν εγώ,
που στάθηκα άπραγη να τους κοιτάζω.
23/10/10
Δεν βρίσκω τίποτα να πάω μπροστά
μύρισε η ανάσα μου ψοφίμι.
πληθύναν όλα, μαζευτήκαν πιο πολλά
κουράστηκα να γέρνω το κεφάλι
αλλά ο φόβος να μην χάσω την γιατρειά,
μ έκανε να τρέμω πάλι.
πάντα έκρυβα σε γωνιές τα δάκρυα άλλων
μήπως και η λύτρωση θα ρθει, αν σε χαρά τα αλλάξω
Γιατί μες στο μυαλό μου, η μόνη έτοιμη για όλους, ήμουν εγώ,
που έφυγα κρυφά μην τους κοιτάξω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Δημήτρης Ιατρού
31-01-2017 @ 00:40 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Γιάννης Κατράκης
31-01-2017 @ 01:04 | Γιατί μες στο μυαλό μου, η μόνη έτοιμη για όλους, ήμουν εγώ,
που έφυγα κρυφά μην τους κοιτάξω.
Πολύ όμορφο ..... ::hug.:: ::hug.:: | | Κων/νος Ντζ
31-01-2017 @ 07:13 | Πολύ καλό!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | νικολακοπουλος θανάσης
31-01-2017 @ 09:05 | το διάβασα το στίχο σου είναι πολύ ωραίο
javascript:insertext('::mad.::',%20'comment') | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
