απόφαση και φτηνή κολώνια
αναδεμένος έρωτα στάζει
σαν βρύση σιγαλή που τρέχει αιώνια
με τη γιαλούσα επιθυμία να πλαγιάζει
τα σαββατόβραδα ευαίσθητος αγνίζει
σαν κατηφορίζει με το πυροφάνι
φανατικά ωραίος ξεχωρίζει
μα φουσκώνει μούγκα στο σεργιάνι
και η σφαγμένη του, η ύπτια του στάση
οι πυρωμένοι αρχάγγελοι του ήχοι
ποιος ξέρει η παλίρροια του που θα φτάσει
μες στο χάος που βοούν οι αξήγητοι του στίχοι
ενέδρες τον απειλούνε περασμάτων
άδειοι κάλυκες λέξεων του λένε κάτι
πνίγεται στο άκουσμα κάποιων ασμάτων
που όλο ασπρίζουν στα γένια του αλάτι
και σύ μικρή φωνή πες μου τι γυρεύεις
βαθιά μες στου τραγουδιού τα μεταλλεία
τη φλόγα κρυφά που συμμαζεύεις
σπρώξε την,ως την δωροδοκία
για τα νέα καλά άπλωσε ταγάρι
άλλη υπόσχεση μη δοκιμάζεις
το φώς μνημονικό που στέλνουνε οι φάροι
μοιάζει πιο βαθύ τη καρδιά σου ν’αδειάσεις
