| |
Είναι μια πόρτα όλο γρατσουνιές,
βαθιές και έχει νύχια σφηνωμένα,
μέσα τους αίμα που δεν έκλαψα ποτέ,
και δάκρυα μες την τρύπα ακουμπισμένα.
Η πόρτα που αγαπώ τόσο πολύ,
και την μισώ όσο την ειρωνεία,
έχει στο μάτι σφηνωμένη μια ψυχή,
κι είμαι σαν ζόμπι που το ξέβγαλε το κύμα.
Είναι μια πόρτα που δεν άνοιξε ποτέ,
και το κουδούνι γράφει το όνομά μου,
τον εαυτό μου δεν τον έβρισκα ποτέ,
και παλεύω να ξεχάσω τη καρδιά μου.
Είναι τ' όνειρο καρφί και εγώ πληγή του,
η δύναμή του μου μυρίζει προδοσία,
ένα πράγμα μου μηνύει το μυαλό μου,
είσαι ηλίθιος και γεμάτος ανοησία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
