| |
Φωτιά κρατά ο ήλιος καθώς ξυπνά
Σαν ανταμώνει η μέρα στη γειτονιά
Σβήνουν τα άστρα κι ο νους την αυγή
Κι όσοι ξαπλώνουν μονοί ξυπνούν μοναχοί
Κλείσε τα μάτια χρόνε και μη περνάς
ʼκουσε τη καρδιά μου και μη ρωτάς
Όσα θαρρώ κι αν είπα ήταν μισά
Κι όλο κοιτώ τη μοίρα να περπάτα
Η αγάπη είναι περβόλι ζωγραφιστό
Πάνω από τις στέγες στον ουρανό
Όσα χωράει η σκέψη τόσα ξεχνώ
Πόσες ζωές αλλάζω πριν κοιμηθώ
Καθώς γερνάς μοναχός ζεις απ' την αρχή
Τη κάθε ανάμνηση σου και σε πονεί
Οι ρυτίδες στα όνειρα σου που 'χουν κρυφτεί
Φουρτούνιασε το βλέμμα η προσμονή
Λησμονιά στάζουν οι μέρες και οι καιροί
Στον ουρανό πεθαίνουν οι στεναγμοί
Κι όσα φεγγάρια μάτια κι αν θυμηθείς
Τα ίδια μονοπάτια ακολουθείς
Φύλαξε τη καρδιά σου μη φοβηθεί
Σαν απ' το χρόνο η αγάπη έχει κλεφτεί
Κόψε στα δυο το πόνο να μοιραστεί
Σ' όσα έχουν περάσει και σ' ότι 'ρθει
Χίλιες κρυμμένες λέξεις μες στη σιωπή
Χορτάριασαν της νύχτας οι καημοί
Κύκλωσαν το φεγγάρι που 'χει σβηστεί
Ένα σκυμμένο βλέμμα μία ζωή
Πλέκει ο αγέρας χάδια για τα μαλλιά
Κι η θάλασσα γκρινιάζει με τον νοτιά
Σε ποιο μικρό σοκάκι έχει χαθεί
Η μοναξιά, τραγούδι προτού γενεί
Στου χρόνου τα λημέρια τα σκοτεινά
Όπου ραγίζει η αγάπη σα πολεμά
Πέτρωσαν τα ποτάμια και η καρδιά
Συνήθισε τον ήχο μα όλο χτυπά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
