| |
Η κούτα μας όλο μικραίνει
κι όλο ξανά στενεύουν τα δεσμά μας
Πως να χωρέσουνε οι πίκρες οι μεγάλες
Και οι χαρές που εχουν γίνει με δεκάρες
Μπαούλο με χρυσά φτερά ειναι η ζωή
Σαν ξημερώσει να δούμε αν θα πετάξει
Θα το 'χουν πάντοτε δεμένο με σκοινί
Ή θα τ' αφησουνε ελεύθερο να αστραψει
Ακούς Ελλάδα και σου έρχεται να κλάψεις
Τα γεγονότα που νας πήραν τη σειρά
Θες να τ' αλλάξεις μα ανήμπορος κοιτάζεις
Χωρίς να θέλεις ρίχνεις ξύλα στη φωτιά
Κι αν θα σου πούνε πως έρχεται τσουνάμι
Να μην κρατιέσαι και να βγεις απ' το παλάτι
Πουλάς πατρίδα οικογένεια στη σειρά
Σε μια στιγμή θα τα ζητήσεις πάλι
Ζεις μακριά και δεν σε νοιάζουν ολα αυτα
Εσυ κοιτάς πως θα αποκτήσεις πιο πολλα
Κοιτάς τα ερείπια δεξιά και αριστερά
Χωρίς να ξέρεις πως εισαι εσυ πίσω απο αυτα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
