| |
Είναι άνοιξη
Και σ' ένα απομακρυσμένο χωριό η μικρή κόρη ονειρεύεται με το μαξιλάρι αγκαλιά το αγόρι που θα τη νυμφευτεί
και θα περάσει αυτή τη στιγμή ξανά, με την τόση στοργή, την τόση αρμονία, τη σιγουριά, την εμπιστοσύνη
αλλά όχι μόνη. Μαζί του. Πάνω στα στιβαρά του μπράτσα το κεφάλι της γερμένο να νιώθει την πνοή του, τους ήχους της καρδιάς του, να ακούει τον άνεμο απ' το παραθύρι, να κοιτάζει ψηλά τ' αστέρια
Είναι Άνοιξη,
Και σ' ένα νησί χαμηλά του αιγαίου, ακούγεται ένα μπεντίρ.
Παίζει τον ίδιο ρυθμό. Ντουν ντι νταν νταν ντουν ντι νταν νταν...
..και κάπου σταματά, και συνεχίζει Ντουν ντι νταν νταν ντουν ντι νταν νταν
Είναι Άνοιξη,
Κι ο Στρατής είναι κλεισμένος σε ένα θάλαμο, στα σύνορα μιας χώρας, γύρω γύρω πλεγμένα σύρματα.
Και κοιτά, απ το παραθύρι, τα πουλιά που του γελάνε, τον ίσκιο της συκής που του κάνει ζήλιες
Είναι Άνοιξη,
Και είν' κι αυτή εκεί. Στο μαύρο βράχο, κουρνιασμένη από πίσω του. Κρύβεται μη δουν το γυμνό της κορμί.
Και κρυφοκοιτάζει κάθε μέρα στις 2 και κάτι μην τυχόν και την κοιτάζουν, μην τύχει και περάσει αυτός από κει.
και περιμένει..
Είναι Άνοιξη,
κι έξω απ' το παραθύρι τούτης της φυλακής βλέπω ακτίνες, βλέπω περιστέρια, βλέπω κολιτσίδες
σε γόνατα μωρών, αγκάθια στα χέρια του Ιωάννη, φως στον κάμπο, ηλιοβασίλεμα στη χαράδρα με τα πλατάνια.
Βλέπω κι εσένα,
κι είναι κρίμα
κι είναι Άνοιξη
Στα αλήθεια, είναι κρίμα!
Στα αλήθεια είναι άνοιξη!
Τι κάθεσαι και κάνεις?
Βγες χόρεψε σήκω φώναξε κυλήσου χαίρε, μα...
Καλημέρα!
..
Τι κάνεις?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
