| |
| | Αικία και δυσπιστία |  | | | Γνώριμες φωνές, συνθήματα απόγνωσης κι αγανάκτησης, που δίνοντας απ' το αίμα της ζωής τους, εκτίμηση με ιδανικά κι ερωτικό καθήκον | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Αικία και δυσπιστία *~*
.
Η αγένεια ως επί το πλείστον είναι αυθάδης
κι εγωπαθής, προκειμένου να επιβληθεί
συνάπτει σχέσεις με πορνοβλαβείς καιροσκόπους
όπου καραδοκούν την κατάλληλη ευκαιρία
για ν' αυτοπροβληθούν και να δαγκώσουν στο σβέρκο
με τα πονηρά δόντια, μέχρις αποβλακώσεως
που όσο και να κρούεις τα καμπαναριά
καταστρέφουν δρόμους επικοινωνίας
κι αναγκάζεσαι ν' ανοίξεις νέους παράπλευρους.
Τι να το κάνεις όμως, εκτός του ότι η λύμη συνεχίζεται
έχει καταστραφεί και χρόνος, που θα μπορούσαν
να έχουν ευδοκιμήσει άνθη και καρποί
που είχαν αναδείξει την αρχική τους ευρωστία
όπου τους αγκάλιασε ο κόσμος με αγάπη ...
Γνώριμες φωνές
συνθήματα απόγνωσης κι αγανάκτησης
που δίνοντας απ' το αίμα της ζωής τους
εκτίμηση με ιδανικά κι ερωτικό καθήκον ...
Οικτρά διαπίστωση,
μάσκες που εκμεταλλεύονται και παραπλανούν
τους απονήρευτους στο βωμό της ελπίδας,
με προδοσία, προκαλούν
"Αικία και δυσπιστία".
Ωστόσο μέσα στον κόλαφο, των παρανοϊκών τάσεων
υπάρχουν και αισθήματα, που βλέπουν
την αδύναμη πανοπλία μας, στην εύθραυστη γέφυρα,
πάντα φλεγόμενη και που όταν πέφτει
επαν' ορθόνεται,
στο φλογερό πέρασμα, δίχως να καεί
μες τη δροσιά της νύχτας που την βρήκ' η Αυγή
τη δική της Ομορφάδα.
Και γιατί, η μέρα να καίει τα όνειρα?
Ενώ στην αιωνιότητα των στιγμών
ξανά και ξανά, αναζωογονούνται
μ' ευχάριστες σκέψεις και βλέμμα ονειρικό.
Κι αν απορείς ρώτα πρωτίστως τον εαυτόν σου
κι αν δεν τον βρεις, κοίταξε στον καθρέπτη σου
να δεις που ακουμπώ με πάθος το βιβλίο
κι οι αναμνήσεις έχουν, ένα τεράστιο ερωτηματικό.
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
