| |
Απ την αρχη το ξέραμε πως κάπου δε θα βγάλει
κι όμως δε φοβηθήκαμε μπροστά μας το κενο
Με τα χέρια ενωμένα κάναμε βουτιά μεγάλη
μέχρι να πέσουμε είχαμε ζησει το ονειρο
μέχρι να πέσουμε είχαμε ζησει το ονειρο
Είχαμε πει ενα τέλος πως πρέπει πια να μπει
σ αυτή την παράνοια που εμας τους δυο συνδέει
Είχαμε πει πως πρέπει να κλειστούμε σε μια κρυα φυλακή
μέχρι να σβήσει αυτός ο έρωτας που καιει
μα αυτός δεν σβήνει όσο ένας απ τους δυο μας αναπνέει
Απ την πρώτη στιγμή που ειδα το πρόσωπο σου
ένα ρεύμα μου διαπέρασε το κορμι
Κι όταν άγγιξα για λίγο το δικο σου
έζησα επιτέλους μια νυχτα αληθινή
Είχαμε πει ένα τέλος πως πρέπει πια να μπει
σ αυτήν την παράνοια που εμας τους δυο συνδέει
Είχαμε πει πως πρέπει να κλειστούμε σε μια κρυα φυλακή
μέχρι να σβήσει αυτός ο έρωτας που καιει
μα αυτός δεν σβήνει όσο ένας απ τους δυο μας αναπνέει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
