Δηλωτικό συνύπαρξης στον ίδιο χωροχρόνο
και μόνο σου σημάδι πια, συνταξιδιώτισσα
στην ίδια εκδρομή απ' το μηδέν στο τίποτα,
κείνες οι απλωμένες μπουγαδίτσες σου,
που φευγαλέα τις θωρώ,
όταν περνάω με τ' αμάξι.
Και είναι τότε, που η σκιά μου,
σκοτεινός συνοδοιπόρος, φορώντας
ρούχα Καλαβρέζου λαϊκού οργανοπαίχτη,
τρομπάροντας δαιμονικά το νικοτινόχρωο
ακορντεόν των πνευμόνων,
φεύγει από μένα κι έρχεται.
Εκεί ! Κάτω απ' το μπαλκονάκι σου !
Μπροστά του, το φάσμα
της αραχνοτσιμπημένης ψυχής μου,
χορεύει απελπισμένα
Ταραντέλα...
Απρίλιος 2005
(από τη συλλογή ΕΠΙΚΟΥΡΑ ΓΡΑΣΑ που εκδοθ. το 2006)
