| |
Βήματα βαριά,της λύπης
Στην βόλτα κυριεύουν
Της στάσιμης ζωής.
Αβάσταχτα,μοναχικά
Σ' ένα τέμπο αιώνιο,
Αργό-μα τι ρυθμός;-
Σαν τραγούδι με νότες
Μακρόσυρτες*τρέχει
-Ή μήπως περπατά;-
Εκεί περπάτησε,
Ήλθε*απήλθε
Σαν κόκκος αδιάφορος.
Σαν κάτι που πέρασε
Και δεν ακούμπησε
Τ' απέναντι αισθήματα.
Πρέπει να φύγει*
Ν' αφήσει*να μην αφεθεί
Να δει,αλλά βλέμμα να μην γυρίσει.
Ξεχασμένο ήσουν,
Που ΄γινες κάτι απλά
Στων υπολοίπων την πορεία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
