Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Καθώς θα πέφτει θλιβερό το δείλι
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καθώς θα πέφτει θλιβερό το δείλι
 Στον ΚΓΚ
 
Καθώς θα πέφτει θλιβερό το δείλι
θα σκύψω να μαζέψω την καρδιά μου
θα τρεμοπαίζει ένα ποίημα μου
κακότεχνο μουρμουριστά στα χείλη.

Τον σκύλο θα χαϊδέψω της πλατείας
αγιόκλημα θα σφίγγει σαν τανάλια
τα ορθάνοικτα της όσφρησης κανάλια
στην στείρα την ψυχή μου τη γελοία.

Η μπάντα θα ζαλίζει τον αγέρα
Θ’ αναμετρά κάθε σφυγμό μου ένα ρολόι
του δρόμου το αλήτικο το σόι
θε να χαμηλώσει την παντιέρα.

Ανύποπτοι διαβάτες της εσπέρας
Αδιάφορα θα με κοιτούν δίχως να βλέπουν
παιδάκια στον ορίζοντα θα τρέχουν
φαντάσματα μιας άλλης γης, μιας άλλης μέρας.

Θα σκύψω όπως πάντα το κεφάλι
ο δρόμος θα υποφέρει μου το βάρος
σοφός ο περιπαίχτης γλάρος
θα φεύγει για μια θάλασσα μεγάλη.


Η ακτή θα ναι το τσίρκο του θανάτου
Τα φώτα θα ανάψουνε σαν θρήνοι
Και ότι πλέον θα χει απομείνει
σαν σιγουριά η απόπειρα του σάλτου.



Θα φέρω δυό στροφές , στρόβιλο ρέμα
Στροφές θανατερές, χορό δερβίση
Στεφάνι μου και κόσμημα τα μίση
Και εγώ όλος ωραίος μες στο αίμα!

2009



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 15
      Στα αγαπημένα: 7
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

με το μαράζι πού οι σαλοί παραμιλούν το γιόμα
 
Αλντεμπαράν
28-05-2017 @ 20:16
Αυτό το ποίημα το αγαπάω ιδιαίτερα. Γράφτηκε σε καιρούς μεγάλης θλίψης και δοκιμασίας και αφιερώθηκε στον Κ. Καρυωτάκη. Ίσως βρείτε και αυτουσιες εκφράσεις του εκεί μέσα.Τώρα πού πέρασε ο καιρός το βλέπω κι εγώ υπερβολικό και ηλιθιο στην μαυρίλα του.Ένας λόγος όμως πού το αγαπώ ιδιαίτερα, ίσως και ο μόνος λόγος πού μου έμεινε, είναι πώς δύο φορές αναρτήθηκε και τις δύο φορές κρίθηκε επιτηδευμένο στην θλίψη και την απαισιοδοξία του και λοιδωρήθηκε . Θα έχετε καταλάβει βέβαια πόθεν η κριτική θεώρηση και για ποιούς λόγους. Ξεχνάμε όλοι πώς έχουμε να κάνουμε με σάρκα και αίμα εδώ μέσα πολλές φορές. Ποιός νοιάζεται τώρα τί είναι ο άλλος και τί κάνει και από τί μπόρες περνάει. Τις στιγμές πού διώχτηκα και κατηγορήθηκα περισσότερο ήταν όταν περνούσα και τις μεγάλες κρίσεις με την υγεία μου, μέχρι και πρόσφατα. Πάντα μου την είχε στημένη ο Καιρός και οι άνθρωποι σαν ραντεβού.Βέβαια πώς να πιστέψεις στην ειλικρίνεια και στην ανθρώπινη ύπαρξη του άλλου μέσα στα τόσα ψέμματα. Απορρίψτε λοιπόν αν θέλετε την ειλικρίνεια της παραπάνω εξαγόρευσης. Ή και δεχτείτε την . Μου φτάνει πού τα είπα και είναι γραμμένα κάπου εδώ...
Νέτα-σκέτα
28-05-2017 @ 20:33
Κατάθεση ψυχής.Πολύ όμορφο. Μή ξεχνάς ο πόνος είναι το πιο
δυνατό συναίσθημα, για αυτό και τα περισσότερα τραγούδια είναι
πονεμένα.Είναι καθαρτήρια για να ελαφρώσει η μαυρίλα.
::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
28-05-2017 @ 20:33
Καλέ μου φίλε το διάβασα με προσοχή και το σχόλιο σου, έχω τη γνώμη ότι πάνω σε περιόδους μεγάλης θλίψης και δοκιμασίας, μπορεί η ψυχή μας ν` αφήσει στο χαρτί τα πιο αληθινά αποτυπώματα, η θλίψη?η απαισιοδοξία?που όλοι νιώθουμε, νιώσαμε, μόνο ομορφιά ψυχής μπορεί να εναποθέσει σ` ένα λευκό χαρτί, αν γράφαμε μόνο χαρούμενοι, ..θα γράφαμε, παραμύθια κι όχι ποιήματα. Εξαιρετικό, θαυμάσιος ο αποδέχτης του που ζει στις καρδιές μας και δεν άντεξε...μια κοινωνία σάπια που του επέβαλαν..... ένα σύστημα που τον εξόντωσε,...ίδιο κι απαράλλακτο με το σημερινό, να είσαι καλά. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Κων/νος Ντζ
28-05-2017 @ 21:29
Σίγουρα είναι πάρα πολύ ωραίο.
Εξάλλου κάθε ποίημα είναι και μια φωτογραφία συναισθημάτων και σε αυτή τη φωτογραφία ήτανε παρόντα αυτά τα συναισθήματα...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
heardline
28-05-2017 @ 22:22
Ποιοτικοί στίχοι !!!!!!!!!!!!!!!!!

Antistrofos
28-05-2017 @ 22:34
::up.::
Άηχος
28-05-2017 @ 22:51
Δεν ξέρω από ποιόν, γιατί και που λοιδορήθηκε ή λογοκρίθηκε
το παρόν. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι επηρεασμένο από τον
Καρυωτάκη, όπως δεν βλέπω αυτό που εσύ βλέπεις σαν
"υπερβολικό κι ηλίθιο, στην μαυρίλα του" . Είναι λυπηρό
ο ποιητής να επηρεάζεται από γνώμες και να λογοκρίνει τα
πονήματα του. Πονήματα που είναι παιδιά του, δημιουργήματα
της ψυχής του και που εκφράζουν τα συναισθήματα του ποιητή
της στιγμής που έγραφε.
Είναι κρίμα ένα τόσο εξαιρετικό ποίημα, τόσο ζωντανό και τόσο
εκφραστικό, να δέχεται κριτική εμμέσως ή αμέσως από τον ίδιο τον
δημιουργό του, επειδή κάποιοι είπαν, έκριναν και κατέκριναν σωστά
ή λανθασμένα. Εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους αν είναι αντιγραφή,
αν έχει επηρεασμούς, ή αν είναι «παιδί σου» που απλά μοιάζει σε κάτι
με κάτι άλλο. Εγώ κρίνω αυτό που διάβασα και σε βεβαιώνω ότι παραμένω
ανεπηρέαστος από όσα γράφεις στο σχόλιο σου. Εν κατακλείδι το βρήκα εξαιρετικό,
Το θεωρώ έκφραση ψυχής και αυτό το κάνει αριστουργηματικό.
Προσωπικά μου άρεσε πολύ, υπερβολικά πολύ!!
Αλντεμπαράν
28-05-2017 @ 22:48
Την απαισιοδοξια του δεν συμμεριζομαι πλεον Αηχε.Σαν ποιημα το αγαπω γιατι ειναι κατι απο μενα και το υπερασπιζομαι ακομα.Γι αυτο και δεν το κρατησα κρυφο ::yes.::
Άηχος
28-05-2017 @ 23:00
Εσύ ξέρεις φίλε.
::yes.::
anthrakoryxos
28-05-2017 @ 23:39
Εξαιρετικός!!!
inokrini
29-05-2017 @ 08:50
Θα φέρω δυό στροφές , στρόβιλο ρέμα
Στροφές θανατερές, χορό δερβίση
Στεφάνι μου και κόσμημα τα μίση
Και εγώ όλος ωραίος μες στο αίμα!
::up.:: ::up.:: ::up.::
oneiropola
29-05-2017 @ 08:53
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
liontari73
29-05-2017 @ 10:42
::up.:: ::up.:: ::up.::
ακριτας
29-05-2017 @ 18:49
Yπέροχο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351
30-05-2017 @ 02:31
::theos.:: ::up.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο