| |
[align=center]Πρώτη νύχτα
Μισώ τόσο πολύ το φεγγάρι
Δεν έχει ανάψει σήμερα σχεδόν καθόλου
Σκιές παντού, κάπου κάπου λίγο φως
Να μου θυμίζει πως καμιά ψυχή δεν ξύπνησε απόψε
Εκεί που πεθαίνουν οι σκίες ξεκινά το φως
Εκεί που ξεκινά το φως πεθαίνεις κι εσύ
Σα νεκρό σε κλαίω κάτω απο το σεληνόφως
Μέχρι να 'ρθει το πρωί και να πεθάνω πάλι
Αυτό που σου χαρίζουν οι σκιές είναι το όνειρο
Το φως δεν σου αφήνει περιθώρια
Φαντασία κλειστή, φυλακισμένη
Φρουρός της το βέβαιο
Επτά νύχτες κράτησε όλη μου η ζωή
Μέγαλες νύχτες, μερικές σκοτεινές
Μεγάλες για να προλαβαίνω να ζω
Αυτά που η μέρα με τόση βία μου άρπαζε
Κάθε βράδυ και μία συντροφιά
Της χάριζα μάλιστα κι ένα όνομα
Ίσα-ίσα να ανταλλάξω μια δυο κουβέντες
Μέχρι να με βρει το ξημέρωμα
Τότε παρέδιδα την ψυχή μου κι έγω
Στην πρώτη αχτίδα της μέρας
Και καθώς η δύση μου την επέστρεφε
Μου φαινόταν πιο σκοτεινη,λερωμένη
Από τα άπληστα θηρία που ζουν στο φως
Κρύβω τις νύχτες πλέον το πρόσωπο μου
Δεν αντέχω αυτό το βλέμμα της σελήνης
Επικριτικό, χωρίς κανένα ίχνος περηφάνιας
Κάθε νυχτα φορώ κι ένα πέπλο
Πρώτο, δεύτερο, τρίτο...
Ώσπου έφτασα στο τελευταίο
Πέπλο νούμερο εφτά
Απόψε το φεγγάρι μου φανερωθηκε ολόγιομο
Προαναγγέλει γλυκά το ευτυχές μου τέλος
Δεν έχω άλλα δάκρυα να σε κλάψω αγάπη μου
Απόψε αποφάσισα να θρηνήσω εμένα
Τότε με πλησιάζεις ζωντανός, καθόλου γερασμένος
Και μου ψυθηρίζεις:
''Άσε με τώρα να σε κλαίω εγώ, αγάπη μου''
Μου σηκώνεις το πέπλο και με φιλάς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
