| |
Θα 'θελα νάμαι αμάραντος να ζω σε μια κορφή
να'χω πουρνάρια συντροφιά και φίλους τα πλατάνια
κι ας μην κουβέντιαζα ποτέ ας ήμουν στη σιωπή
μον΄να΄μουνα ελεύθερος και όχι στα δοκάνια
Θα΄θελα να'μαι ενα φυτό ....βρύο σε'να πλατάνι
και να ρουφώ απ την ζωή την κάθε νοστιμάδα
κατεστημένου μη με βρει ποτέ το γιαταγάνι
να βλέπω ήλιο άπλερο και όχι χαραμάδα
Να'μουν του λόγγου ένα πουλί ενα κοτσυφι μαύρο
ολημερίς να έστηνα κουβέντα με τ'αγέρι
να'χω αηδόνια συντροφιά γλυκα να κελαηδούνε
της θλίψης και της πόνεσης να μη με βρει το χέρι
Μα αλοίμονο....
Τίποτε απ'όλα αυτά δεν είμαι .....δεν θα γίνω
στάλα την στάλα της ζωής πικρό το δάκρυ πίνω
και μόνο μεσ'τα όνειρα κάθε νυχτιά που κείμαι
θαρρώ κοτσύφι αμάραντος και βρύο ότι είμαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
