| |
| | Γεδεών - Ο Γιάννης και ο ζητιάνος |  | | |
Βάζω τις λέξεις στη σειρά, αφιέρωμα να γράψω
μια ιστορία σαν αυτές, (που λες κι εσύ) θα φτιάξω
Κάθισε Γιάννη φίλε μου, κάτσε εδώ σιμά μου
να δεις στην ιστορία μου, πως βρέθηκες κοντά μου
Σε μία πόλη όπως όλες, μέσα στου κόσμου τη βουή
ένας ζητιάνος ξεχασμένος, περαστικούς παρατηρεί.
Τρέχουν, περίεργα κοιτάζουν, με τα τηλέφωνα μιλούν
κάποιοι βογκούν κι αναστενάζουν, μα γύρω τους, δεν τους ακούν.
Περνούν τυχαίοι και μπροστά του, αφήνουνε λίγα ψηλά
κι αυτός σηκώνετε και δίνει, σε εκείνους πίσω τα λεφτά
Μετά τα χρώματα κοιτάζει, χάνετε μέσα στη βουή
σκέφτεται κάπου να μιλήσει, αλλά διστάζει, τι να πει;
Έτσι περάσανε οι μέρες, με ήλιο, χιόνι και βροχή
πέρασαν τέσσερις Δευτέρες, μέχρι που φάνηκες εσύ
ένας διαβάτης όπως όλοι, είπε στη πρώτη του ματιά
μα εσύ που κάθισες κοντά του, του μίλησες ευγενικά.
Κι αμέσως άλλαξε η ρότα, κι άρχισε εκείνος να ρωτά
γιατί διαφέρεις απ' το πλήθος, γιατί δε νιώθεις μοναξιά.
Εσύ του χαμογέλασες, και του πες είναι μύθος
η μοναξιά είναι μέσα μας, δεν είναι μες στο πλήθος
Του είπες το τραγούδι σου -που λες- "Πικρή αλήθεια"
και ο ζητιάνος ένιωσε, καρδιά, να σπάει στα στήθια
τότε σε ξαναρώτησε, που παν' όλοι οι αστοί
"Ό αφέντης και ο δούλος", τραγούδι, είπες εσύ.
Και ο ζητιάνος δάκρυσε, απ την ωμή αλήθεια
μιας και σ' αυτή την εποχή, πίστευε παραμύθια.
εσύ σα φίλος μίλησες, "Κρατήσου λίγο ακόμα",
όσο κυλάνε δάκρια, θα ανθίζει και το χώμα.
Τότε σιωπή, σταμάτησαν, του κόσμου τα ρολόγια
μες στο μυαλό ο ζητιάνος πια, δεν έβρισκε τα λόγια
είχε χαθεί στις σκέψεις του, στους προβληματισμούς
μέχρι να βγάλει μία λέξη, κάθισε δίπλα ένας παππούς
Μοίρασε ένα κρασί στα τρία, ήπιε την πρώτη του γούλια
κι είπε θα πει μια ιστορία, που 'χε στη ζούγκλα μια φορά
ύστερα άρχισε ιστορίες, ως να τελειώσει το κρασί
χαμογελούσε ο ζητιάνος, είχε απ τις σκέψεις λυτρωθεί.
Κι αφού χαιρέτησαν τον ήλιο, και το φεγγάρι ήταν ψηλά
είπε ο παππούς πρέπει να φύγω, έχω στο σπίτι τη γιαγιά
είπες κι εσύ πρέπει να φύγεις, ζητιάνοι υπάρχουνε πολλοί
και θες εσύ, σ' όλους να δώσεις, για να μην είναι πια φτωχοί.
Σ' ευχαριστώ είπε ο ζητιάνος, σ' ευχαριστώ ειλικρινά
και ρώτησε τ' όνομα σου, κι αν θα σε δει ποτέ ξανά
του είπες άμα σε ζητήσει, στα ποιήματα θα 'σαι παρόν
και να σε λέει όπως οι φίλοι, που σε φωνάζουν Γεδεών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 15
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
Skylight
27-06-2017 @ 00:18 | Μερικά από τα υπέροχα ποιήματα του Γεδεών που αναφέρω στο αφιέρωμα. Καλό ξημέρωμα φίλοι μου.
Συγχαρητήρια Γιάννη! ::up.:: ::theos.:: ::theos.::
Πικρή αλήθεια - http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=274716
Ο αφέντης και ο δούλος - http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=270793
Κρατήσου λίγο ακόμα - http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=248715
Ο παππούς στη ζούγκλα - http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=243151&hl=%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%82 | | CHЯISTOS P
27-06-2017 @ 00:32 | Σταμἀτη, Μας δίνεις τις λαβές να γνωρίσουμε σπουδαία μέλη στους "στίχους" που μας έχουν διαφύγει ! | | "μαριαννάκι!"
27-06-2017 @ 01:16 | Πάρα πολύ καλό! Μπράβο. ::yes.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
27-06-2017 @ 01:22 |
όσο κυλάνε δάκρυα, θα ανθίζει και το χώμα.....
Ο Γεδεών της ψυχής μας, ο Γιάννης της ανθρωπιάς, της αγάπης της συμπόνιας, της τρυφεράδας, ο Γιάννης που μας κάνει να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι, ο ποιητής που νιώθει το δάκρυ μας...όταν κυλάει στο χώμα, ένα μεγάλο καρδιάς ευχαριστώ σ` αυτόν κι ένα επίσης μεγάλο σε εσένα Σταμάτη, έγραψες υπέροχα! υπέροχα! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | heardline
27-06-2017 @ 01:34 | CHЯISTOS P;;; Κι εγώ είχα διαφύγει;;;;
::laugh.:: ::laugh.::
Καλημέρα Σταμάτη. Γνωρίζει και γνωρίζω, τα της ερωτήσεώς μου....
Ωραίος και αξιόλογος όντως ο Γεδεών σε μερικά του........
::theos.:: | | Άηχος
27-06-2017 @ 02:16 | Έδεσες πανέξυπνα τα τέσσερα ποιήματα του Γεδεών κι
έφτιαξες μια νέα ιστορία, μ' έναν υπέροχο τρόπο. Εξαιρετική
η γραφή σου και ο τρόπος που εκθείασες τον φίλο ποιητή, ο
οποίος πραγματικά είναι μια ήσυχη παρουσία κι ένας καταπληκτικός
ποιητής, που επιλέγει πολύ προσεκτικά τα θέματα του.
Σε συγχαίρω θερμά φίλε Σταμάτη, για την έμπνευση σου, την
γραφή σου, την τόλμη σου και την επιμονή σου.
Καλή συνέχεια.
ΥΓ. Δεν ανακοινώνεις πλέον τον / την επόμενο /η, κι αν και αυτό
μου αρέσει περισσότερο, φοβάμαι ότι κάποιο μέλος που θα τιμήσεις
με την προσπάθεια σου, ίσως δεν το δει.
Μια σκέψη έκανα, δεν χρειάζεται ν' απαντήσεις...... | | Αγνή
27-06-2017 @ 02:39 | Φανταστικός!!!!
| | Celestia
27-06-2017 @ 03:30 | Απλα υποκλινομαι!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
27-06-2017 @ 07:35 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Κατράκης
27-06-2017 @ 12:12 | Περνούν τυχαίοι και μπροστά του, αφήνουνε λίγα ψηλά
κι αυτός σηκώνετε και δίνει, σε εκείνους πίσω τα λεφτά
Μετά τα χρώματα κοιτάζει, χάνετε μέσα στη βουή
σκέφτεται κάπου να μιλήσει, αλλά διστάζει, τι να πει;
Υπέροχο !!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
27-06-2017 @ 13:40 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
27-06-2017 @ 17:37 | Μπράβο Σταμάτη!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::blush.:: | | Antistrofos
27-06-2017 @ 21:24 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | inokrini
27-06-2017 @ 22:04 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Γεδεών
28-06-2017 @ 23:42 | Σε ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητέ φίλε Σταμάτη για την τιμή που μου έκανες.
Ευχαριστώ επίσης όλους τους φίλους για τα σχόλια τους.
Εύχομαι καλό βράδυ σε όλους!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
