| |
καθισμένος στα σκαλιά και αφουγκράζομενος την σιωπή,
μια βαθιά συλλογή βγαλμένη από την λύπης της
ψυχής σαν κραυγή ενός κορακιού που καρτερά
το γεύμα του που πεινά
περνάνε σκέψεις από το μυαλό, σε τάξεις να της οργανώσω
δεν μπορώ. Δεν ήμουν έτοιμος γι'αυτό αποφάσισα στο κενό
να κλειστό. Βοήθεια να φωνάξω δεν μπορώ καθώς χάνομαι
σε έναν κόσμο ζοφερό που τα όνειρα τσακίζει όπως η θάλασσα
γκρεμίζει τα κάστρα από άμμο
Είμαστε όντως μόνη στην ζωή όταν πέσουμε θα είναι κάποιος εκεί
να μας σηκώσει στην πιο δύσκολη στιγμή?
Η θα χαθούμε στην λήθη σε μια απέραντη σιωπή
και η μόνη λύση που ηχεί ο θάνατος που σε καλεί
Θα υποκύψει άραγε η ψυχή στην ελευθερία που
δελεάζει η σαν χαστούκι θα ξυπνήσει από την παγίδα
τούτη?
Μαζεύοντας τα κομμάτια μου ένα ένα ανάσα παίρνω
και απότομη κραυγή απελευθερώνει την οργή
νιώθοντας κουτός που πιάστηκα στα δίχτυα της
θλιψης. Ανανεωμένος περπατώ γιατί επιτέλους
μπόρεσα να δω αυτά που τόσο καιρό αγνοώ!
τώρα επικρατεί χαρά λουλούδια ανθούν ξανά
και το κοράκι στην ψυχή τράπηκε σε φυγή
γιατί κατάλαβε πως το γεύμα του ελεύθερο πετά!
τίποτα πλέον δεν με σταματά
αφού τον δαίμονα αντιμετώπισα
και στην άβυσσο τον έχωσα!
Και μια φωνή που στο κεφάλι μ ηχεί
και με παρακινεί για να γευτεί την ζωή
και να με επευφημεί:
Νικητής!
Νικητής!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
