| |
Στα σαπιοκαραβα σε ξεχασμένο ναυπηγείο ζυγιζω τον καιρό
Πως πέρασε η ανταρα και έλαμψε καθαριος ο ουρανός
Μεσιστια υψωνω μια σημαία δανεικη,τον πόνο
Έτσι είναι αυτά,σήμερα εγώ,αύριο εσύ...
Ότι έρχεται καλώς να ρθει
σαν μια βανίλια κερασμενη κάποιο απόγευμα καλοκαιριού.
Προσμενω να ρθει, κι αυτή η προσμονή με κρατάει ζωντανή!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
