| |
| | Στη Μνήμη του Μιχάλη |  | | |
Των σκοταδιών ξέρεις τους δρόμους
κι έρχεσαι που υπόσχεται η μοίρα
φευγαλέος απο άδειους νόμους
ψάχνεις την ηρωική πορφύρα
ορθώνει τ’όργιό της η φαντασία
κι ακούω τις καλημέρες σου παρμένος
ηχώ παράδοξη για μια απουσία
όλο εσύ εσύ ο επαναλαμβανομένος
που ξεπροβάλλεις ,μα μεγάλωσα πολύ
να σε προσμένω με τα δάκρυα ακόμα
ρίγη αγάπης,νοσταλγία αναγκαστική
κι ανάμεσα το μαύρο των ματιών σου χρώμα
κάτι σα φώς μου φαίνεται πρασινωπό
η κρίσιμη ώρα του εαυτού σου
εκείνου του ιούλη το καλοκαίρι ήταν λευκό
αφημένο στ’όμορφο όνειρο του καιρού σου
για κάποιον όμως είχε περάσει η ώρα
θάταν μόνο κόκαλα στα περιβόλια της φυγής
και φάρος του θανάτου μες στην μπόρα
αναμμένος στη λεωφόρο της καταστροφής
δεν είσαι σκιάχτρο να κουρνιάζεις
ανάμεσα στων κάκτων τα σαρκωδη φύλλα
ούτε ταγμένος είσαι να μου μοιάζεις
της ψυχής είσαι θυμίαμα κι ανατριχίλα
Τη μουσική του ανέμου την ξέρουν τα παιδιά
η μελωδία του τώρα ξυπνάει με την ηχώ
σαν ένας ψίθυρος με ασημένια τα φτερά
αφουγκράσου,τι να συμβαίνει τάχα στον ουρανό
που πάς, την αυγή θα σε πληγώνουν οι καμπάνες
φεύγοντας γίνεσαι ήχος,κραυγή της αγωνίας
μείνε, αστέρι και φεγγάρι στις αλάνες
της καταχνιάς γητειά,θρόισμα της αρμονίας
λίγο τραγούδησε με τρίλιες του αηδονιού
και θα ξαναγεννηθείς παλλικάρι αγωνιστή
όσο γελάς σωπαίνει ο πατέρας κάπου αλλού
κι η μάνα ήρεμη καλοσύνη,η μόνη αληθινή
σαν πίνω νερό του καημού λεω τ’όνομά σου
είναι όλο καμωμένο απο αίμα του απείρου
πέφτω στο κρύο χώμα ,στο πλευρό μου η καρδιά σου
καποιος χτυπάει με δύναμη την πόρτα του ονείρου
παλιέ μου φίλε, ο ήλιος πήρε την ψυχή σου
την έκανε φώς την σκορπίζει με τα χέρια
φως φτιαγμένο απο αίμα κι απο την πνοή σου
ουράνιοι κυνηγοί παραμονεύουν, τ’άστέρια
Στη βουή του κόσμου σαν βγείς μαντατοφόρος
να φανερώσεις τον φοβερό θυμό σου
νομάτισε ποιος είσαι, μπρός στο θεό σου
κι ύστερα γύρνα πίσω αγγελιοφόρος
το μήνυμα ονόματα ντροπής δεν θάχει
κανείς αντίχρηστος δεν θα το μολέψει
θάρθει κι η ώρα, η φήμη να το γυρέψει
τάχα υπέρτατη και στη μεγάλη μάχη
διάνεμα απ’αντίκρυ τριγύρω σου μορφή
δάφνη στ’ανάστημά σου και ρομφαία
και στο χέρι σου, το χερι του Θησέα
αντίμαχο στο προσωπείο του σταυρωτή
χόρεψε στο βωμό με πάτημα θεικό
παλλικαρίσιο πρώτο χορό της λευτεριάς
έρχεται και μόλις σε δεί θα φύγει ο καρφιάς
αδούλευτος,τι στέκει τ’όνειρο ηρωικό
κάμε με τα λόγια σου,μονάχα να μιλώ
θρέψε με το αίμα σου όλη τη δύναμή μου
βαλμένοι άλλοι νόμοι μπρός στην αρετή μου
διώξε το μεθύσι,κρίνε, αν θα λυτρωθώ
δε μίλησες, μα πια ούτε σε χωράνε
της άγιας γής οι δυό κατακόκκινες οργιές
μέσα στον ζόφο οι μυστικές σου απαντοχές
με το σύθαμπο ζωσμένες καρτεράνε
Αφιερωμενα στον αδελφό μου Μιχάλη που στις 22 Ιουλίου1974 σκοτώθηκε απο τους τούρκους
στη μάχη της Κερύνειας.Ηταν αγνοούμενος .Τα οστά του βρέθηκαν θαμενα σε ομαδικο τάφο. Αναγνωρίσθηκαν με την μέθοδο του DNA.Κηδεύτηκε με τιμές ήρωα
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΣ
Η μάχη της Κύπρου το 1974 κρίθηκε στο διήμερο 20-22 Ιουλίου, όταν οι ελληνικές -κυπριακές δυνάμεις, απέτυχαν να εξαλείψουν το τουρκικό προγεφύρωμα στο Πεντεμίλι της Κερύνειας. Η αποτυχία αυτή ήταν συνάρτηση πολλών παραγόντων, αλλά βασικά είχε να κάνει με την ανεπάρκεια των διατιθέμενων για τον σκοπό μέσων. Βασικός πρωταγωνιστής στην προσπάθεια αυτή υπήρξε το 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού (ΜΚ/ΤΠ).
Το 286 ΜΚ/ΤΠ συγκροτήθηκε το 1965. Εφοδιάστηκε με ελαφρά θωρακισμένα, τροχοφόρα οχήματα BTR σοβιετικής κατασκευής. Το τάγμα συγκροτήθηκε με τρείς μηχανοκίνητους λόχους τυφεκιοφόρων, έναν λόχο υποστήριξης (βαρέων όπλων) και λόχο διοίκησης. Ο λόχος υποστήριξης διέθετε διμοιρία όλμων (τέσσερις σωλήνες ων 81 χλστ.), αντιαρματική διμοιρία με έξι ΠΑΟ των 106 χλστ. και ΠΑΟ των 57 χλστε.Το τάγμα διέθετε παλαιό οπλισμό και ήταν υπό-επανδρωμένο. Οι άνδρες έφεραν επαναληπτικά τυφέκια Lee- Enfield Mk.4 του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και παλιά υποπολυβόλα Sten. Οι λόχοι δεν διέθεταν πολυβόλα, εκτός αυτών που ήταν τοποθετημένα στα οχήματα BTR.
Κάθε διμοιρία διέθετε ένα οπλοπολυβόλο Bren και έναν όλμο των 60 χλστ. Κάθε λόχος διέθετε διμοιρία βαρέων όπλων με τρείς όλμους των 81 χλστ. ένα ΠΑΟ των 57 χλστ. και παλιά γερμανικά πολυβόλα MG 42 του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, των 7,92 χλστ.
Ο εφοδιασμός του τάγματος με πυρομαχικά αποτελούσε εφιάλτη για τον υπεύθυνο αξιωματικό, αφού όφειλε να τηρεί απόθεμα για τα σοβιετικά πολυβόλα SGMB Goryonov των 7,62χλστ. που υπήρχαν στα 19 οχήματα ΒTR-152 V1 που διέθετε το τάγμα, απόθεμα φυσιγγίων των 7,92 χλστ. για τα γερμανικά πολυβόλα, των 7,7 χλστ. για τα τυφέκια Lee- Enfield και των 9 χλστ. για τα Sten. Επίσης όφειλε να τηρεί απόθεμα για τα δύο είδη όλμων. Και όλα αυτά για μια μονάδα 300 ανδρών.
Κάθε λόχος τυφεκιοφόρων διέθετε έξι BTR-152. Τα σοβιετικά αυτά οχήματα δεν ήταν παρά τροχοφόρα οχήματα αναγνώρισης, ανοικτά στο άνω τμήμα τους. Είχαν αγοραστεί το 1965 και λόγω έλλειψης ανταλλακτικών, το 1974, η κατάστασή τους δεν ήταν καλή.
Κινούμενο προς το τουρκικό προγεφύρωμα, στις 20 Ιουλίου 1974, το τάγμα δέχτηκε επίθεση από την τουρκική αεροπορία και αποδεκατίστηκε. Τελικά έφτασαν έναντι του τουρκικού προγεφυρώματος μόλις έξι οχήματα με 100 περίπου άνδρες. Εκεί ενώθηκαν με 40 άνδρες, που είχαν απομείνει υπό τα όπλα, του 316 Τάγματος Εθνοφυλακής και 46 άνδρες του 281 Τάγματος Πεζικού. Οι δυνάμεις αυτές σχημάτισαν συγκρότημα, υπό τον αντισυνταγματάρχη Μπούφα, ο οποίος διατάχθηκε να αντεπιτεθεί κατά των Τούρκων και να τους ρίξει στη θάλασσα, αν και διέθετε λιγότερους από 200 άνδρες.
Ήταν προφανές ότι η αποστολή αυτή δεν είχε καμία πιθανότητα επιτυχίας. Παρόλα αυτά, αξιωματικοί και στρατιώτες την ανέλαβαν! Αυτό ήταν και το μεγαλείο της, ότι δηλαδή βρέθηκαν 200 «τρελοί» Έλληνες-Κυπριοι να την εκτελέσουν. Η αντεπίθεση θα εκτελούνταν επί δύο, συγκλίνουσες κατευθύνσεις. Βόρεια θα ενεργούσε το 286 και νότια το 281 με σκοπό να ενωθούν στην ακτή Πεντεμίλι.
Το 286 κινήθηκε με ένα BTR-152 ως εμπροσθοφυλακή, το οποίο υποστήριζαν τα ΠΑΟ των 106 χλστ. Πίσω ακολουθούσαν τα υπόλοιπα BTR-152. O θόρυβος των κινητήρων των οχημάτων συνέγειρε τους Τούρκους οι οποίοι άρχισαν να βάλλουν με κάθε διαθέσιμο όπλο, στα τυφλά! Οι τουρκικές τροχιοδεικτικές βολίδες καταδείκνυαν και τις θέσεις των τουρκικών όπλων, τα οποία ανέλαβαν να σιγήσουν τα ελληνικά ΠΑΟ. Οι ελληνικές-κυπριακές δυνάμεις προωθήθηκαν ικανοποιητικά στον τομέα του 286. Το προπορευόμενο BTR-152 μάλιστα κατάφερε να περάσει πίσω από τις τουρκικές γραμμές, αλλά υποχρεώθηκε να υποχωρήσει για να μην αποκοπεί. Στον τομέα επίθεσης του 281 αντίθετα η κατάσταση ήταν πιο δύσκολη.
Το τάγμα υποχρεώθηκε να προχωρήσει χωρίς υποστήριξη, δεχόμενο πυρά στα πλευρά του. Παρόλα αυτά πέτυχε να ενωθεί με το 286. Ένα ακόμα άλμα και η τύχη της Κύπρου θα ήταν διαφορετική. Όλα όμως τελείωσαν εκεί. Η επίθεση σταμάτησε περί τις 04.00 όταν κατέστη εμφανές ότι δεν μπορούσε να επιτύχει, όταν τα ελάχιστα ελληνικά στρατεύματα είχαν εξαντληθεί – 200 άνδρες.
Αν υπήρχε ένα πλήρες τάγμα στη διάθεση του Συγκροτήματος Μπούφα, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Το αναμενόμενο στην περιοχή 366 Τάγμα Εθνοφυλακής δεν έφτασε ποτέ στην Κερύνεια.
Μετά την αποτυχία της νυκτερινής αντεπίθεσης, νωρίς το απόγευμα της 22ης Ιουλίου, αποφασίστηκε η εκτέλεση νέας αντεπίθεσης, με σκοπό τουλάχιστον την αγκίστρωση των τουρκικών δυνάμεων στα χείλη του επιτευχθέντος προγεφυρώματος. Ωστόσο η εκτέλεση επίθεσης στο φως της μέρας, υπό τα πυρά των τουρκικών αντιτορπιλικών και υπό την απόλυτη υπεροχή της τουρκικής αεροπορίας ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Παρόλα αυτά εκτελέστηκε!
Αυτή τη φορά το 286 σήκωσε το βάρος του αγώνα, καθώς το 281 είχε σχεδόν εξολοκλήρου διαλυθεί, μετά τις απώλειες που είχε υποστεί στη νυκτερινή επίθεση. Η επιθετική δύναμη του 286 κινήθηκε σε δύο φάλαγγες με τους υπολοχαγούς Συλλιγάρδο και Φαντίδη επικεφαλής, αντίστοιχα, υποστηριζόμενες από την ακαταπόνητη διμοιρία των ΠΑΟ του ήρωα ανθυπολοχαγού Γεώργιου Κάλβαρη, ο οποίος αν και τραυματίας από το πρωί της προηγούμενης μέρας, παρέμεινε δίπλα στους άνδρες του.
Η επίθεση εξελίχθηκε άσχημα εξ αρχής. Τα κατευθυνόμενα αντιαρματικά βλήματα των Τούρκων άρχισαν να πλήττουν τα ΒTR-152. Μέσα σε μια κόλαση βλημάτων το 286 προσπάθησε να κινηθεί, αλλά δεν το κατόρθωσε.
Εξάλλου οι Τούρκοι είχαν ήδη ενισχύσει τις δυνάμεις τους στο προγεφύρωμα και εκτέλεσαν με την σειρά τους αντεπίθεση. Οι ελάχιστες ελληνικές δυνάμεις δεν μπορούσαν να τους συγκρατήσουν. Σύντομα το μέτωπο έσπασε και οι Τούρκοι βρέθηκαν στα νώτα του 286, κυριεύοντας και τον σταθμό διοίκησης του αντισυνταγματάρχη Μπούφα. Η μάχη της Κερύνειας είχε χαθεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΒΥΡΩΝ
22-07-2017 @ 08:19 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | smaragdenia
22-07-2017 @ 08:38 | ΑΝ ΚΑΙΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΧΘΕΣ
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΝΙΩΘΑ ΠΩΣ Η ΚΥΠΡΟΣ ΠΡΟΔΩΘΗΚΕ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΙΩΘΩ
ΑΝ ΚΑΙ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΙΣ ΣΕΙΡΗΝΕΣ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ ΝΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΛΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΑΚΟΜΑ!!!!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΔΡΕΑ | | Άηχος
22-07-2017 @ 10:17 | Εδώ τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν συναισθήματα
και σκέψεις....!
Τιμή και δόξα στους ήρωες μας!! | | "μαριαννάκι!"
22-07-2017 @ 12:29 | που πάς, την αυγή θα σε πληγώνουν οι καμπάνες
φεύγοντας γίνεσαι ήχος,κραυγή της αγωνίας
μείνε, αστέρι και φεγγάρι στις αλάνες
της καταχνιάς γητειά,θρόισμα της αρμονίας
... ::cry.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
22-07-2017 @ 14:11 | Δεν υπάρχουν σχόλια μόνο σεβασμός!
Κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 15-20 χρόνια με την αναπόφευκτη διάλυση
του Τουρκικού κράτους η Κύπρος θα γίνει ξανά ένα,
αλλά θα έχουνε χαθεί 50 χρόνια ιστορίας
και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θυσιάστηκαν εκεί... | | inokrini
22-07-2017 @ 15:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elena351
22-07-2017 @ 15:20 | Δεν υπάρχουν λόγια για σχόλια.
Τιμή και δόξα στους ήρωες ! | | Oλύμπιος-Θεός
24-07-2017 @ 20:51 | ::theos.:: ::angel.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
