| |
Μαυροφόρα μὲ τσεμπέρι, μὲ μιὰ σεμνὴ γλυκειὰ
φωνή.
Ἀκόμα κι’ ὅταν βαδίζει σέβος δείχνει καὶ
στην γῆ.
Τὰ βάσανα τζὴ ἀρίφνητα μὰ ἡ ψυχὴ τζὴ ἐφτακάθαρη
κι’ἁγνή... Ἡ θειά μου ἡ Μαρία...
Μιὰ παλιὰ Ἀνωγειανή...
Σήμερα εἶδα τὸ πρωί, τὴ θειά μου τὴ Μαρία
καὶ μὲ χαιρέτηξε ἀκριβά, μὲ σιωπηλὴ λαλιὰ
κι’ εἶχε στὰ χείλη νιοὺς καημοῦ τὴ πρικαμένη θλίψη
καὶ μὲς στὰ φύλλα τσὴ καρδιᾶς γλυκιὰ δροσοσταλιά.
Ἐφόριε τὸ τσεμπέρι τζὴ κι’ ἐκάθουντο στὸν ἥλιο
καὶ τὸ ‘πανέμιζε ὁ βοριάς, γλυκὰ καὶ τρυφερά,
ἄραγε καὶ σὲ ποιὰ ἐποχὴν ὁ νοῦς τσὴ ταξιδεύει
καὶ δὲ μιλεῖ, μόνο μακριὰ ξανοίγει σιωπηλά.
Κοντὸ κι’ ἡ σκέψη τσὴ πετᾶ στὸν ἄντρα τζὴ ποῦ ἐχάθη;
Γῆ στὸν γλυκὸ πατέρα τσὴ π’ ἀγάπησε πολύ;
Γῆ ἐποχὲς ποὺ ἔζησε στ’ Ἀνώγεια ἀναστορᾶται
καὶ τοῦ χωριοῦ τζῆ τὴ γλυκειὰ ἔχει ἀθιβολή;
Πολλῶ λογιῶ τὰ βάσανα φαίνεται θὰ λογιάζει,
σ’ αὐτὴ τὴν ζήση ξέτελος δὲν ἔχουνε θαρρῶ,
γκυλώνουν καὶ ματώνουνε σὰ ‘γκάθινο στεφάνι,
ἴδιο μὲ ἐκεῖνο ποὺ ὁ Χριστός, ἐφόριε στὸ σταυρό.
Δῶσε τσὴ Θεέ μου μπλιο χαρά, ἂς εἲν’ κι’ ἕνα ψιχάλι
στὰ πρικαμένα χείλη τζὴ τοῦ γέλιου ὁ ἀθός,
σὰν τὸ μαβιὸ τσὴ μυγδαλιᾶς, νὰ ξαναθίσει πάλι
ὡς κιαν τὸν δέρνει τ’ ἀοριοὺ χιονιᾶς ἀνωγειανός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
