| |
Κλεισε το φως απ το φεγγαρι
Μη μιλησεις ξανα γι αγαπη παλι
Ειμαι βροχη και δε με νοιαζει
σκουρια να γινει το μαραζι
Χρονια πολλα σκια στο τειχο
Στον εαυτο μου να μην ανηκω
Να περιμενω μιση σου λεξη
Μιση σιωπη για να διαλεξει
Ηχος να γινει
Να παρει καποιος την ευθυνη
Για ολα αυτα που ποτε δεν ειπαμε
Στα ματια ομως αστρα ηπιαμε
Τσουγκρισαμε φωτια και μοναξια
Στου ερωτα αυτη τη δινη
Να ζησω μονη δε μ αφηνει
Μα και το μαζι δεν αγγιξαμε
Κι ας το ξερουμε καλα
Αγαπηθηκαμε
Κι αμα μπορεσει το χρωμα σου να δει
Ηλιο να φορεσει η ψυχη να ζεσταθει
Αργησες πολυ η πορτα μισανοιχτη
Ποσο πια να κανω υπομονη
Ισως και να μη μεινω τελικα
Δεν ειμαι αυτη που σου φερνει τη χαρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
