| |
| | Μια ξαστεριά στ' Ανώγεια τη γαλανή στο βράχο |  | | | Πατριωτικόν.....αν με πιάσει μ` έπιασε....Αυγουστιάτικα!! δείξτε λίγη κατανόηση...δεν έχω η φτωχή...εγώ ξαπλώστρα!!!! σας φιλώ, σας ευχαριστώ...από καρδιάς. | | |
Κρατώ μέσα στη σκέψη μου, εσέ γλυκιά πατρίδα
τη φλόγα της επανάστασης, σε σχολική σελίδα
κρατώ, εικόνες πρόσωπα, απ` τα κόκαλα βγαλμένη
κι όλο παιδεύω το μυαλό, συ είσαι μαυροντημένη
Κρατώ τις σκέψεις, τους καημούς, των ποιητών τα λόγια
όλο πασχίζω, ολημερίς, με της καρδιάς τα εφόδια
χίλια και τόσα δίκαια, πληγώνουνε, τη σκέψη
όλο ρωτώ..μωρέ ψυχή, πότε θα δεις να φέξει
Εκείνο..που` ναι το στραβό, μες στο μυαλό σου βάζεις
σ` ένα χαρτί το ακουμπάς, μοιάζεις...να το φωνάζεις
την πατρίδα έμαθες, παιδί, πολύ ν` αγαπάς
κι ένα δάκρυ σου κυλά, λαβώθηκες, πονάς
Γερνάς...και ψάχνεις, τ` όνειρο, μες στης Αυγής γαλάζιο
για αυτά που τόσο πόθησες, στο τόπο σου τον άγιο
μαθαίνεις πάντα..σαν στουπί, γαλήνη, δεν την έχεις
κι όλο γράφεις ποιήματα, γράφεις...για δεν αντέχεις
Τη λευτεριά τη προσκυνάς κι όλο μιλάς για Ειρήνη
η οικουμένη, σε πονά, αίμα, το χώμα πίνει
γερνάς..κι όλο ψάχνεσαι, για του Θεού, γραφές
μα όλο μετράς, τις ανοιχτές, της πλάσης τις πληγές
Μια αναζήτηση διαρκής, μοναχικέ εαυτέ μου
κάνεις κρυφά μια προσευχή, που είσαι εσύ, Θεέ μου
τ` άδεια μάτια, δεν μπορείς, το θάνατο, στις μύγες
κει που δε φτάνει το νερό, μήτε ψωμί δεν είδες
Νοιάζεσαι για το νηστικό, πατρίδα, ΄χεις καημό σου
κι όλο σημάδια, απόγνωσης, βάζεις μες στο γραπτό σου
με μια αλήθεια έζησες, όταν δεν είχες σπίτι
κι όλο θωρείς τα ψίχουλα!! σε τούτο το Πλανήτη
Μιαν επανάσταση ποθείς, για των ηρώων μνήματα
όλο μετράς, όλο μετράς, των αργυρίων...θύματα
δυστυχισμένη εσύ καρδιά, όλα τα θέλεις ίσια
να μη γεμίζει, άδικα, η γη με κυπαρίσσια
Ένα παιδί..το κουβαλάς, με ηρώων ιδανικά
κι έρχεται, η ματαιότητα!!! σε θλίβει! σε νικά!
Γεμίζεις το έρμο σου μυαλό, μ` άδικα τούτου κόσμου
για σένα ονειρεύεσαι, ένα κλωνάρι δυόσμου
Πήρες τρανή μια ζυγαριά, όλο μ` αυτή γυρίζεις
με κρίμα και με στεναγμό, ασφυχτικά γεμίζεις
τα ζύγια σου τ` αληθινά, που` χεις ψυχής, δάκρυ
αιθεροβάμων! στ` όνειρο, μέχρι της γης την άκρη
Ο ύπνος σου...χρόνια λειψός, με` του ...γιατί...τις σκέψεις
δεν ξέρεις που είναι κι ο Θεός, σ` αυτόνε να πιστέψεις
συ τον άνθρωπο, αγάπησες, το αγαπάτε αλλήλους
ακόμα..άνθρωπο αγαπάς και της πατρίδας ...στύλους!!!!!!!!!
Προσμένεις, μιαν Ανάσταση, για ν` ανεβείς στ αλώνια
βλέπεις.. σου λιγοστεύουνε, οι μήνες και τα χρόνια
τα παλικάρια σου κοιτάς! τι έχεις να τους δώσεις???
μον μια πατρίδα, που θρηνεί!!!!!!!! που τη πουλούν με δόσεις!!!!!!!
Κι έχεις πληγή, βαθιά πληγή, στα νιάτα τι θ` αφήσεις!
ένα κλαράκι από ελιά, σκύβεις να προσκυνήσεις
το στάχυ, το γλυκό καρπό, της όμορφης σου Ελλάδας
το πέλαγο, τα χώματα...φως μια τρανής λιακάδας
Μια ξαστεριά στ` Ανώγεια...τη γαλανή, στο βράχο!!
αφήστε μου ω! άνθρωποι!! ένα κεράκι να` χω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Τρικαλα13
20-08-2017 @ 08:49 | ::rol.:: ::rol.:: | | Άηχος
20-08-2017 @ 09:48 | Πατριωτικόν και πολύ δυνατό!!
| | **Ηώς**
20-08-2017 @ 18:52 | Μία επανάσταση ποθεις ..........
. ::love.:: ::theos.:: ::theos.:: Αστείρευτη και χείμαρρος αληθινός είσαι
Γεωργία μου καλησπέρα! | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
20-08-2017 @ 23:06 | Φιλαράκια σας ευχαριστώ, θα ήθελα ποτέ να μην πιστέψετε ότι μπορώ να γίνω υπερφίαλη, όλα τα γραμμένα μου έχουν μόνο την αγάπη μου στη πατρίδα και τον άνθρωπο, ίσως κάποιες φορές γίνομαι ...υπερβολική...ίσως, μα κάθε μέρα βλέπω μπροστά μου, όσα δεν αντέχει ο τράχηλος μου.Καλό ξημέρωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | inokrini
20-08-2017 @ 23:17 | Κι έχεις πληγή, βαθιά πληγή, στα νιάτα τι θ` αφήσεις!
ένα κλαράκι από ελιά, σκύβεις να προσκυνήσεις
το στάχυ, το γλυκό καρπό, της όμορφης σου Ελλάδας
το πέλαγο, τα χώματα...φως μια τρανής λιακάδας ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | | Μ.Ελμύρας
21-08-2017 @ 00:43 | ::theos.:: ::love.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
