| |
Εγώ κι εσύ
κι ο άλλος μας εαυτός,
έγκλειστοι,
στου χρόνου την άκρη.
Οι φόβοι μας,
οι ελπίδες, τα νιάτα
που περνούν,
σαν αστραπή την νύχτα.
Θυμάμαι
τις όμορφες ημέρες,
θυμάμαι,
τις όμορφες εικόνες.
Κανείς πια,
δεν μας πιστεύει εδώ.
Σιωπήσαμε,
ακούμε τις ανάσες μας.
Τα τείχη
που υψώθηκαν, το φως
που λιγοστεύει
κι εμείς, σκιές αλλοτινές.
Ένα μοναχικό, αθώο
περιστέρι,
να φέρει την ειρήνη
που ποθούμε.
Να ξεπροβάλλεις προσμένω,
καθώς,
ένα όνειρο αχνοφέγγει
στο σκοτάδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
