να καθαρίζεις να καθαρίζεις μέσα σου..
από τα άψυχα τ' άκαρδα που σε μπολιάζουν αισθήματα
οι φοβικοί με το άγνωστο το αλλιώτικο
ανεπιθύμητο γι' αυτούς αλλότριο
το που' ναι περιφρονούν και δικός τους τόπος
εσύ να καθαρίζεις μέσα σου
και να 'σαι εσύ ο μόνος σιχαμένος
υπάρχουν τρόποι με ψεγάδια όμοιοι
αγνοί σα ψέμα τα εξαφανίζουν όλα
κι έχουν όπως όλοι και όλα αιχμές κοφτερές
και νύχια και δόντια και αγκάθια και βράχια
κι ότι δεν σκέφτεσαι ποτέ σου
να καθαρίζεις μέσα σου
φτάνει που θα σε δουν στη συντριβή
μοναχό και διάφανο
και πέφτουν σαν τα, σα τα πούπουλα σιμά σου
και πάνω σου κολλάν σα χνούδι σαν όραμα
κι από το λυγμό που καταπίνεις κάτι ώρες ατέλειωτες
μεμιάς σαν μένεις μόνος με δίχως βία κυλάς..
ποτέ σου ποτέ σου
μη το χάσεις -ακους;
αθόρυβα και αθέατα μέσα απο αυτούς μακριά κυλάς
ο θόρυβος σου στην παραβίαση της ελευθερίας σου της κοινής..
τον θόρυβο και την παραβίαση ολάκερη μια ζωή θρέφουν
την αμετάκλητη την άκαρπη καταστροφή
την αμετάκλητη την άκαρπη αυτοχειρία
να καθαρίζεις να καθαρίζεις μέσα μου
δίχως βιάση
με το δηλητήριο το ανόθευτο σου
το φαρμάκι των άλλων μέσα σου
να πεθαίνεις κάθε στιγμή ζωντανός να ζήσεις
ναι, να καθαρίζεις μέσα σου ξεκάθαρα
στη στοργή και στη κατανόηση
όπου τη νιώθεις να δίνεις
στην ψυχή σειρά, θέση, φωτιά!
κι ο φόβος σα τσιγάρο τελευταίο ποτέ του καπνός
βρεγμένο ή στο κουτί του... μα τι σημασία έχει!
