| |
Σε ένα πολυσύχναστο καφέ ξεχειμωνιάζεις
ανάμεσα σε ήρωες βιβλίων που αγαπάς
Ποιήματα που ξέρεις πως τελειώνουνε διαβάζεις
Θυμάσαι τα αστεία μας και μόνος σου γελάς
Σε μία πολυσύχναστη οδό στο Saint Germain
Έχοντας ένα διάσημο χαμόγελο στο βλέμμα
Σε άκουσα: ψιθύριζες απαίσια ρεφρέν
Εκείνα που γεννήθηκαν απ' το δικό τους αίμα
Με μια πολυάσχολη ζωή θα ξεγελιέσαι
Κι αυτούς τους δαίμονες που λες πως πολεμάς
Μ' αυτούς σε είδαν ένα βράδυ να φιλιέσαι
Και ύστερα σ' άκουσαν: τους μίλαγες για μας
Και όταν τα βιβλία δεν μιλούν γι' αυτά που ζεις
Με αλκοόλ και με ουσίες δραπετεύεις
Για να μπορείς όλο τον κόσμο να εξηγείς
Τη λογική σου κάθε τόσο τη νοθεύεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
