| |
Απλόθηκε και πάλι η νύχτα
μέα στην μοναξία μου
Ήρθανε και τα φαντάσματα με τις
σκίες για να μου κάνουνε
παρέα και ειναι ολα αλλιώτικα
Για πρώτη φόρα με πνίγει,
οπως πνίγει το μίσος την αγάπη
οπως ο ουρανός τη γη
και ψάχνω για το χερι σου
μέσα στη μοναξία μου
ομώς πως να το βρω
που να το βρω
αφου έχεις πετάξει στην ανατολή
και ζώ εχω μινει στη δύση
είσαι στο καλοκαιρι και ζω
στο χειμώνα
το ρόδο που θα ανθίσει
και γω η βροχη που θα το διαλυση
Εγω ειμαι γω και εσυ εισαι εσυ
ο δρομος μου γεμάτος αγκάθια και
πέτρες φαντάσματα που τρέχουν και αληθείες που χάνονται
και η μονη συντροφια η μοναξία
παρεα με φαντασματα!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
