| |
ΑΔΕΡΦΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΟΥ
Μεθοκοπώντας πάντρευα, τ’αφταστο τ΄’ουρανού μου
με του ηφαίστειου την ζέστη, που έφερνε ο βοριάς
και τα ξεχνούσα όλα, που χα μες’τον νου μου
αδερφή ήσουν του Ήφαιστου, κ’εστία της φωτιάς
Χαμένος στα λιβάνια σου, πως να μην ζω τον μύθο
δεν είχα θέση για να δω, πως πέταξες τον λίθο
από που να βγω και να μην φανώ ότι φεγγοβολώ
και πόσες από τις αδικίες σου πάνω μου κουβαλώ
Κωπηλατώντας για το νησί άκουγα τα γεια σου
σειρήνες με καλούσαν τους πόθους μου να εξορκίσω
έψαχνα να βρω την χαμένη παρθενιά σου
και μόνη με τις αναμνήσεις σου να σε αφήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
