| |
Δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν νόμοι
Μόνο της καρδιάς υπάρχουν αστυνόμοι
Όνειρα κι εφιάλτες, ένα έχουν γίνει
Κουβάρι, κι η ψυχή μου ένα καμίνι…
Άρρωστες οι σκέψεις και χλωμά τοπία
Άναρχη ζωή, μια γκρίζα ουτοπία
Δρόμοι που στενεύουν, δίχως περιθώρια
Δείχνουν να μας πνίγουνε τα ζόρια…
Στάσου στη στροφή, κοίτα το φεγγάρι
Πιάσε μου το χέρι και πάμε για τον Άρη
Τούτος ο πλανήτης άλλους δε σηκώνει,
Και το αύριο μοιάζει να βαλτώνει…
Πλαστικές κουβέντες, άχρωμες εικόνες
Ψεύτικες, φτιαχτές, ιδέες με ορμόνες
Λόγια που σαπίζουν κάθε ορμή και πάθος,
Ένας κόσμος που βαδίζει λάθος…
Κούφιες υποσχέσεις, χρώματα χιλιάδες
Ο λαός φωνάζει για τους αφεντάδες
Στου κουφού την πόρτα όσο και να κράξεις,
Τίποτα φιλάρα δε θ’ αλλάξεις…
Νύχτες όλο δάκρυ, ιντεράκτιβ πόνος
Και πληγές που δύσκολα, τις γιατρεύει ο χρόνος
Φεύγω γι’ άλλα μέρη, άλλο δε θ’ αντέξω,
Κούκλα μου, μια μέρα θα επιστρέψω…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
