| |
Κόκκινο πανί, πλούσια ντυμένος
μέσα στο πλήθος που φωνάζει
Τον παίρνει η βουή, χάνεται μαζί της
και το βλέμμα του γίνεται θολό...
Πίσω από τα ξύλα, αιώνιος εχθρός
βιάζεται μαζί του να μετρηθεί
Δεν τον νοιάζει ποιος θα βγει χαμένος,
μόνο να παλέψει επιζητεί...
'Αγριος καιρός, ξεφυσά σαν ταύρος
πάνω απ' το κεφάλι του ληστή
που στα ζάρια ύστερα από λίγη ώρα
τη ζωή θα παίξει κι ίσως νικηθεί...
Αίμα που αχνίζει, χώμα που δονείται
σύνθημα θανάτου λύνει τα δεσμά
και κινδύνους όσους ο θνητός φοβάται,
τους αφήνουν λεύτερους ξανά...
Μάτι σαν τρελό, στο έπακρο ο φόβος
παίζουν το παιχνίδι της σιωπής,
το πανί κουνάει, έλεος ζητάει
σαν η σκόνη έρχεται σιμά
Σκέφτεται στιγμές, ξέγνοιαστες αθώες
και τον χάρο ίσια τον κοιτά...
Στρίβει αριστερά και του ξεγλυστράει
μα η ορμή ακράτητη σαν κύμα τον χτυπά
Γκρεμίζει σαν φτερά, όνειρα και πόθους
κόκκινο το κρίνο στο μέρος της καρδιάς
Και τα κοντινά αγρίμια που ουρλιάζουν
φεύγουν για το δάσος, είναι πια αργά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
