Η φύση οργιάζει στ' άρωμα σου, κι η μέρα κοκκινίζει στον καμβά σου, π' όλο κοιτάζω, για να δω, την απλανή ματιά σου
[align=left] [B] [I]
*~* Φωνή πρωτόγνωρη *~*
Είπα να ψάξω να σε βρω
μέσα στο πλήθος
κι όλο χιλιάδες συναντώ
μα, ξένος ήχος
τα χρώματά σου λαχταρώ
που είναι μύθος
κι αγάπης νότες τραγουδώ
με σύνθεση σε μήκος ... ΄
Είπα με λέξεις φλογερές
να ζωγραφίσω
και σε παράφορες στιγμές
τη γλώσσα του κορμιού σου να νοήσω
το χάρτη απ' τα πινέλα σου
με πάθος να γεμίσω!
Η φύση οργιάζει στ' άρωμα σου
κι η μέρα κοκκινίζει στον καμβά σου
π' όλο κοιτάζω, για να δω
την απλανή ματιά σου ...
και μια "φωνή πρωτόγνωρη"
προφέρει τ' όνομα σου!
Δεν υποτάσσομαι σε κώδικες και νόμους
περπατητής κι αντάρτης, στη ζωή
κοιτώ μ' ενδιαφέρον, άναρχους στόχους
και σκέπτομαι ποια είναι η αφορμή.
Μην είν' ο έρωτας
που φαντομά μ' έχει σκανάρει?
Κι όταν μιλώ με τα πουλιά
να σπάζουν το κλαδί
οι φλογερές μου λέξεις τα στρεσάρει
και τιτιβίζουν άναρχα και πάλι απ' την αρχή!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
