| |
Διαβολεμένες οι ρουτίνες μου πασχίζουν,
να φορεθούν στα καλοκαίρια των λυγμών.
Ενοχικά οι διαθέσεις μας ποτίζουν,
τις εκχυμώσεις απ' το κύμα διωγμών.
Απεσταλμένη συνουσία μοιρασμένη,
είναι η αύρα του "γιατί" μες στο "αφού".
Δοκιμασμένη φασαρία τρομαγμένη,
να καπηλεύεσαι στιγμές ανδρός σοφού.
Σκηνή απόρθητη του έρωτα η πλάση,
και στ' αναλόγιο του χθες λίγη στοργή.
Το είχα νιώσει πως εβρίσκετο σε σχάση,
πια της αγάπης μας η όποια επαγωγή.
Λίγα φιλιά στο παραθύρι της ευθύνης,
και λίγες πρόστυχες ανταύγειες επί Γης.
Δεν ήμουν άτεχνος του νου σου μισογύνης,
απλά περήφανος ρομαντικός ληστής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
