| |
Στην ταβέρνα
Στην γνωστή μας την ταβέρνα την μικρή, που τα πίναμε, αγάπη μου, μαζί,
συνεχίζω να πηγαίνω τώρα μόνη κι η απουσία σου ακόμα με πληγώνει.
(Συνεχίζω να πηγαίνω τώρα μόνος και να ξέρεις ειν’ αβάσταχτος ο πόνος.)Ανδρ
Περνά κλεφτά ο ήλιος μέσα από το τζάμι, μα η ζέστη του, τι κρίμα, πάει χαράμι.
Δεν ειν’ σε θέση το κορμί μου να ζεστάνει κι αν παίζει το τρανζίστορ δεν μου φτάνει.
Μου λείπει, τόσο, η ζέστη σου αγκάλη, τα λόγια σου τα πλάνα κι η μεγάλη,
η κάψα του έρωτα σου, του σατράπη, που ως έδειξε μεγάλη ήταν απάτη.
Τα τραπεζάκια είναι γεμάτα με θαμώνες κι εμένα μου φαντάζουνε αιώνες…
Πως ‘φυγαν από τότε που χες πει, κουράστηκα να είμαστε μαζί.
Το πες και πέταξες σε άλλη αγκαλιά, σ’ άλλη ταβέρνα, άλλη γειτονία. ρ
Μαράθηκε ο βασιλικός στη γλάστρα κι απ’ το στερέωμα χαθήκανε τα άστρα
που βλέπαμε μαζί απ΄ το παραθύρι, μα ζω για το δικό σου το χατίρι.
Και συνεχίζω να πηγαίνω στην ταβέρνα, να λέω στον γέρο ταβερνιάρη, έλα κέρνα,
γιατί ελπίζω, πάλι, να γυρίσεις, δεν είν’, μόνο, δικές μου οι αναμνήσεις.
Είναι η ταβέρνα ο κόσμος ο δικός μου και μεθυσμένος ο αναστεναγμός μου
κι ο γέρο ταβερνιάρης, που κερνάει, μου λέει αυτή η συνήθεια, θα σε φάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
