| |
| | Αχ μαγεμένο μου μυαλό |  | | | Μη φανταστείς πως πέρασε, ετούτο το μπουρίνι, έχει τυφώνα ο τέκτονας, και γίγαντας θα γίνει | | |
[align=left] [B] [I]
. . *~* Αχ μαγεμένο μου μυαλό *~*
Τις φυλλωσιές σου ν' ακουμπώ, ερωτική μου σκέψη
να σου χαϊδεύω τα μαλλιά, μες τη καυτή σου έλξη
και να σου σφίξω το κορμί, τη φλογερή σου μέση
χυμούς γλυκούς με γεύση!
Ήρθα με δυό γαρύφαλλα, το αίμα να σκουπίσω
και τρυφερά, το χέρι σου, μ' αγάπη να κρατήσω
που 'χουνε φως τα μάτια σου
μιας θάλασσας τα πάθη
της φαντασίας όραμα
τα τροπικά σου άνθη!
Για σένα στάζει ο φτερωτός, καυτό το άρωμα σου
και μ' αλογάριαστα φιλιά
ν' ακούσω τη καρδιά σου!
"Αχ μαγεμένο μου μυαλό", τα χρόνια δεν μετράνε
όταν φυσά ο έρωτας, τα σίδερα λυγάνε!
Και ποιος φραγμός ν' αντισταθεί?
Σε πόθου εξουσία, που δε λογιάζει σ' άνεμο
ούτε σε τρικυμία!
Μη φανταστείς πως πέρασε, ετούτο το μπουρίνι
έχει τυφώνα ο τέκτονας
και γίγαντας θα γίνει!
Για σένανε ματάκια μου, φλόγα και γόησσα μου!
. . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
