| |
Καταπληκτικά «χάπια αισιοδοξίας» από την Ίννα Μπρονστέιν. Πως να μάθεις να ψάξεις και να βρεις αφορμές για χαρά!
Τι ευτυχία!
Τι ευτυχία! στο φαρμακείο να ‘ρθεις
Κι εκεί κατά τη συνταγή σου φάρμακο να βρεις.
Αγόρασα χάπια για την υπερτονία,
Διαβάζω για ανεπιθύμητες ενέργιες: Δυστονία,
Σεξουαλική δυσλειτουργία, ανορεξία, στοματίτιδα,
Δυσκοιλιότητα, έμφραγμα, ηπατίτιδα,
Έξαψη, λειχήνα και άλλα μολύσματα…
Πετάω τα χάπια στα σκουπίδια σαν ψευτίσματα,
Κι αμέσως θα σωθώ απ’ τη δεκάδα ασθενειών,
Αφού η πίεση έχει πιο ωφέλιμο ποιόν.
Τι ευτυχία! στην αγορά να τριγυρίζεις
Και ζακέτα χρωματιστή στον εαυτό σου να χαρίζεις.
Το πράμα το καινούριο είναι σαν μόριο ευδαιμονίας,
Που του συμπλέγματος της κατωτερότητας ο μεσσίας.
Και περισσότερες χαρές θα έχει η φιλάρεσκη κοκέτα:
Μην κρυφογελάς με την γιαγιά με παρδαλή ζακέτα!
Τι ευτυχία! να ξυπνήσεις και να ξέρεις,
Ότι είσαι αυτοτελής και της μοίρας σου ο τιμονιέρης.
Και η ημέρα θα είναι καλή και τρανή,
Κι αν είσαι άρρωστη, αυτό σημαίνει ότι είσαι ζωντανή.
Και τα γεράματα καθόλου δεν είναι κακή εποχή,
Ζήτω το ευκίνητο κορμί και η ελεύθερη ψυχή!
Τι ευτυχία! στα γεράματα με μπαϊπάς,
Με τα δικά σου πόδια στην τουαλέτα να πας.
Την γρήγορη επιστροφή να ποθείς
Και κατ’ απ’ το πάπλωμα να χωθείς.
Το πρωί να ξυπνήσεις χωρίς ξυπνητήρι,
Ξανά να περπατάς, ν’ αναπνέεις, να νιώθεις καλομοίρη.
Τι ευτυχία! στα γεράματα μου να ξέρω,
Ότι την ομορφιά μου δε θα χάσω περαιτέρω.
Εξάλλου, αδύνατον να χάσεις, αυτό που δεν είχες.
Ενώ για καλλονές η κατάσταση κρέμεται από τρεις τρίχες:
Την άσκηση, την δίαιτα, και το νυστέρι.
Κουράγιο κακομοίρες! Και ο Θεός να βάζει το χέρι…
Τι ευτυχία! να την θυμάσαι όμως,
Όταν δε σε ενοχλεί κανένας πόνος,
Αλλά μόνο αρχίζοντας από τον πόνο να στενάζεις,
Θα καταφέρεις αυτήν την ευδαιμονία να σκαμπάζεις.
Να έχεις επίγνωση, αν θέλεις αφορμή για χαρά,
Ότι, αύριο όλα θα χειροτερεύουν πολύ σοβαρά.
Τι ευτυχία! από την αγορά να χωλαίνεις
Και μες στην τσάντα χαριτωμένη μπανάνα να θερμαίνεις.
Όχι τυχαία παντού οι ιατροί υποστηρίζουν,
Ότι οι μπανάνες το λίμπιντο μας ξεγυρίζουν.
Τι ευτυχισμένα ζουν μέσα στη ζούγκλα οι μαϊμούδες,
Αφού τις αρέσουν οι μπανάνες με φλούδες.
Αλλά οι μαϊμούδες δε ζουν μέσα στης μοναξιάς τις πενιές.
Και χουζουρεύουν μες στις θερμές αγκαλιές.
Ενώ εγώ μόνιμα με τη μοναξιά αντάμα,
Κι αγκαλιάζομαι μόνο με την μπανάνα.
Ευτυχία; Τι είδους; Μαντέψτε φίλοι μου πεζοί!
Αυτές τις αράδες έγραψα για να γελάσουμε μαζί
Τι ευτυχία! κάθε φορά, όταν βλέπω ρεκλάμα,
Να σκέφτομαι με αδιαφορία για τούτο παλιοπράμα,
Χωρίς το οποίο δεν είμαι στεναχωρημένη,
Και μ’ αυτά που έχω είμαι ευχαριστημένη.
Κονομάω, αφού τα τίναξε ο δικός μου μπέης,
Δεν αγοράζω δαντελένια κιλοτάκια και Always.
Μόνο που εμφανίζεται η ερώτηση μυστήρια:
Που είναι τα οικονομημένα εκατομμύρια;
Τι ευτυχία! στην φύση και στην ψυχή μας,
Όταν τίποτα δεν συμβαίνει με μας.
Αλλά τέτοια ευτυχία για να γευτείς,
Μέχρι τα βαθιά γεράματα πρέπει να περπατείς.
Και μετά να ξεχάσεις ότι περίμενες αλλαγές,
Και χωρίς συμβάντα, να σέρνεσαι προς τις φρενοβλαβές,
Τα πάντα να ξεχάσεις, το λογικό να πέσει στα πουθενά…
Τι ευτυχία! Τελείωσαν τα δεινά! Απλά, πεθαίνεις αληθινά!
Μετάφραση Γ. Σοϊλεμεζίδης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
