| |
Στου κάμπου την ερημία.
Στη καλαμιά
μαζεύω ένα-ένα τα στάχυ!
της ζωής.
Τα στάχυα ήσαν ματωμένα,
Στα αγκάθια της ζωής
με ιδρώτα ποτισμένα,
σκάβοντας τη γη.
Να’ μαι μονάχος,
Μέσα στα σκοτάδια
χωρίς φως.
να περνώ τα βραδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
