Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Πουλάω μνήμες
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130460 Τραγούδια, 269383 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πουλάω μνήμες
 
[align=center][B][I]Πουλάω μνήμες

~~~

Μιλάω σ’ αυτούς που μου κατάσχεσαν ένα κομμάτι απ’ τη ζωή
συγγράφοντας παράλληλα μια βιογραφία για τα λάθη τους
πόσο μετάνιωσαν, για δες, από τα βάθη της καρδιάς τους
για όλα αυτά που γάμησαν
βαδίζοντας αμέριμνοι, μια ολόπλουτη ζωή

στα χείλη τους θα βρεις βρομιά
μια χαμηλόφωνη δική τους μελωδία που την έγραψαν για φίλους
κι ακούμπησαν τα χείλη αυτά πάνω σε άλλα χείλη, αγνώριμα
ώστε να μεταδώσουν το μικρόβιο της άσπιλης ζωής τους

μιλάω σ’ αυτούς όπου στα νύχια τους θα δεις βρομιά
που με γυμνό το μάτι δε διακρίνεται
βρομιά απ’ την αναισθησία και την έπαρση του κόσμου

τούτος ο χώρος που ξεπηδήκαμε είναι πρόστυχος
κι από παντού όρνεα, τάχα ποιητές θα ξεπηδούνε
θα εμφανίζονται στιχάκια άλλοτε ανώριμα
κι άλλοτε θα’ ναι ΄..το καταφύγιο που φθονούμε΄

το νου σας ΄ποιητές΄, μας φάγαν το φιλότιμο για πρόγευμα
κι άλλοι την ειλικρίνεια βρήκαν για κολατσιό τους
αλλά την κατασπάραξαν ως βάσανο στο δρόμο τους

πουλάω μνήμες, μνήμες με δάκρυ κι έχω τη ρετσινιά στην πλάτη
και όσα τρώω τα καταπίνω, ξερνάω, χύνω κι άλλα τα φτύνω
πουλάω μνήμες για τους ανθρώπους που τους κατάντησαν αρρώστους
για τους απόκληρους και προδομένους
αυτούς τους έχω κι εγώ ΄..χεσμένους΄

πουλάω μνήμες, μνήμες του κώλου που εκπορνεύτηκαν με τον καιρό
κι αν σου βαστάει, για έλα μωρό μου, πουλάω μνήμες μ΄ ένα αιδοίο βραστό

μιλάω σ’ αυτούς που μου κατάσχεσαν ένα κομμάτι απ’ τη ζωή
συγγράφοντας παράλληλα μια βιογραφία για τα λάθη τους
κι είναι η εκδίκηση σαν ένα πιάτο παγωμένο
σαν ένα άηχο και στέρφο απωθημένο που το λιώσαν οι ενοχές..

θα πεθάνω και θα είμαι καθισμένος σ’ ένα πιάνο
να συνθέτω ένα ρέκβιεμ για τέσσερις φωνές
μια δικιά σου, μια δικιά μου, της πρωτότοκης χαράς σου
και μιας κόρης που ξεμύτισε προχθές

σου γαμάω τα τραγούδια που βουλιάξανε οι στίχοι
που πνιγήκανε οι νότες, που πεθάναν στα ρεφρέν
σου γεμίζω τα πεντάγραμμα της πεθαμένης νιότης
με εικόνες πατημένες απ’ το χθες

κι έτσι είναι η εκδίκηση σαν πιάτο παγωμένο
ένα άηχο και στέρφο απωθημένο που το λιώσαν οι ενοχές
θα πεθάνω και θα είμαι καθισμένος σ’ ένα πιάνο
να συνθέτω ένα ρέκβιεμ για τέσσερις φωνές..

τούτος ο χώρος που ξεπηδήκαμε είναι πρόστυχος
κι από παντού θα μας γαμάνε κάτι αλήτες
μιλάω σ’ αυτούς που μου κατάσχεσαν τη δύναμη
με τη φωνή μου να διασπείρω τις αλήθειες..


Γιώργος_Κ
[align=center][B][I]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Ταξίδια
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Κων/νος Ντζ
18-01-2018 @ 17:37
::rock.:: ::1151.:: ::1151.::
inokrini
19-01-2018 @ 14:54
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο