| |
| | Σαν κεράκι |  | | | ..σβήνει... | | |
Σαν κεράκι
Δίχως φώτα,
με τη λάμψη ενός κεριού που τρεμοσβήνει
προσπαθώ να διακρίνω τη μορφή σου.
Μα η νύχτα τη σκιά σου καταπίνει!
-Πρώτα!-
Χαμογέλα,
κάπου δω κοντά μου είσαι, δίχως άλλο,
στο πλευρό μου ανασαίνει η πνοή σου.
Στην ψυχή μου την ψυχή σου για να βάλω,
έλα.
Παραείναι,
να μετράς τις λιγοστές σου τις ελπίδες
με μυαλό που απ’ τη θλίψη παραλήρησε
να ζητάς με μία λέξη ότι δεν είδες :
-Μείνε !
Μα η τρέλα
κάθε νύχτα μοναξιάς κι αλυτρωσύνης
στο κερί ψάχνει το πνεύμα μιας χιονάτης,
μιας, που ουδέποτε υπήρξε, αναζητάει
πάντα
Kαι εκείνη,
σαν κεράκι που απ' το λιώσιμο βαθούλωσε,
μ’ ένα δάκρυ που απ’ τα μάτια κατρακύλησε
κι ούτε λίγο τη πληγή μου δεν επούλωσε,
σβήνει.
-.-
(2002)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
Αρετη Ζ.
02-02-2018 @ 12:11 | Δίχως φώτα,
με τη λάμψη ενός κεριού που τρεμοσβήνει
προσπαθώ να διακρίνω τη μορφή σου.
Μα η νύχτα τη σκιά σου καταπίνει!
-Πρώτα!-
::hug.:: ::up.:: ::up.:: | | Άηχος
02-02-2018 @ 23:54 | Πετυχημένος ο πειραματισμός σου σε αυτού του είδους την γραφή.
Ένα πολύ ωραίο ποίημα Χρήστο, που σίγουρα ξεχωρίζει.!!
::up.:: ::up.:: | | inokrini
04-02-2018 @ 01:08 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
