| |
1. Πεσανε τα φυλλα τησ Κρδια μου,στο χωμα
κ εσυ δεν ηρθεσ να με δεισ ακομα.
Πωσ να ζησω εγω τωρα,
χωρισ να ποτιζεισ με τα φιλια σου
το δυψασμενο μου στομα.
Ουτε στον ερωτα ακουμπησαμε σωμα με σωμα,
κ ο ιδρωτα μασ επεφτε, επανω στο σρωμα.
Εκανα πολα για σενα,γυαυτο κ περπαταω
σε γυαλια σπασμενα.
ολλα ηταν απο την αρχη χαμενα,μα πιστεβα
πωσ θα σε συγγυνησω κ σε κανω Αγαπησεισ
λιγο εμενα.
Δυστυχωσ δεν ηταν γραμμενο,να μηνεισ μαζι μου ωσ
το τελοσ κ νοιθω τοσο προδωμενοσ.
Πεσανε τα φυλλα τησ Καρδιασ μου στο χωμα,
κ εσυ δεν ηρθεσ Αγαπη μου να με δεισ ακομα.
μεχρι η βροχη τα ξεραινει τωρα,
κ χωρισ να εινε η εποχη τουσ, αλαζουν χρωμα.
ξερω θα περασω δυσκολα χρονια,γιατι δεν
θα μυριζουν πλεον τα σεντονια μου την δικη σου κολωνια.
Εκανα πολλα για σενα, κ εσυ γκρεμιζεισ
τα Ονειρα μου ενα ενα.
Τωρα οσο θεσ φαρμακι κερνα, αφου
μεταξυμασ εινε ολλα λυγμενα.
Δυστυχωσ δεν ηρθαν οπωσ τα ειχα υπολογησει,
Μακαρι να μπορουσα,λιγο ακομα στην
Αγγαλια μου λιγο ακομα κρατησει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
