| |
Κρύα υπόγα, μούχλα κι υγρασία
μες το χειμώνα ψάχνεις λίγο φως
κάτι να μοιάζει με ελπίδα μ' ανταρσία
λες: "κάλλιο να μην είχα μνήμη!"
απ' τα σκοτάδια μιας κοιλιάς γεννήθηκες καλός
κι οι άνθρωποι σε έκαναν αγρίμι
τώρα λουφάζεις μες της νύχτας το μαχαίρωμα
απ' τις πληγές σου γίνεσαι πιο δυνατός
κι όταν κινήσεις θά βρεις το ξημέρωμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
