| |
Άνοιξη…. ν’ ανοίξει δεν μπορεί
η καρδιά μου πόρτα κλειδωμένη
κλάμα ακούω, κλαίει κάποιο παιδί
κάποιος κάπου άδικα πεθαίνει
ξέρω ειν’ η ζωή
μέλι και κεντρί
μα όταν το μέλι σώνεται μόνο η πληγή απομένει
άλλαξαν μου λένε οι εποχές
κι όμως δεν μπορώ να συνηθίσω
βέλη με τρυπάνε οι ενοχές
που άφησα τα αισθήματά μου πίσω
κι έμεινα γυμνός
άδειος ποταμός
που τα πουλιά δεν έχω πια νερό να τα ποτίσω
ντρέπομαι, τα μάτια μου στη γη
που κοιμήθηκα και χτες το βράδυ
η ψυχή μου όλη αιμορραγεί
για όσους στερηθήκανε το χάδι
λάμα στο λαιμό
που δεν πολεμώ
ν’ αλλάξω ό,τι μου είπανε : ειν’΄έτσι, δεν αλλάζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
