| |
Σ ενα σταθμο του τρενου
στημενος περιμενω
σαν κατι να προσμενω
ομως δεν ξερω τι
μοιαζω αφηρημενος
και βλεπω απορημενος
τα τρενα να περνουν
δεν εχει ο κοσμος ακρη
βαρια ειν η καρδια μου
μοναχα ενα κενο
κυτταω δακρυμςενος
σαν λυκος λαβωμενος
τα αδεια τα βαγονια
με στηθεια που πονουν
---------------------------------------
Αχου και να γινοταν
σε καποιο απο τα τρενα
να ησουνα κι εσυ
μεσα σ ενα βαγονι
ναβρισκα την αγαπη
χωρις πονο και δακρυ
ναβρισκα τη ζωη
----------------------------------
Σ ενα σταθμο του τρενου
μοναχος περιμενω
και ολο μονος μενω
το ξερω δε θαρθης
βαρεια τα βηματα μου
σκισμενη η καρδια μου
κι ο πονος μου βαρυς
-----------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
