| |
Σε μια μπαλαντα πληρωμενη μ΄ αδειο κλαμα
σαν τα λουλουδια που μαραθηκαν στο βαζο
δεν μετανιωνει η καρδια και ειναι δραμα
καθε πρωι που ξημερωνει και τρομαζω.....
Αυτη η ανασα που κοιματε στα μαλια μου
σαν απο χρονου που ξεψυχησε στιγμη
αναταραζει και σκορπιζει τα φτερα μου
και μου θυμηζει την ζωη μου την τρελη......
Πανω στα τοσα γρεμισμενα μου φιλια
μια ψευδεσθηση του ερωτα κοιματε
ψαχνουν τα ματια στα συρταρια τα παλια
οτι δεν βρηκα κι οτι ο κοσμος το φοβατε....
Εχω ξαπλωσει και σκοτωνο τη βραδια
μ΄ενα φεγγαρι κατακοκινο σαν αιμα
ειναι οι ωρες που κοιμουντε τα πουλια
και η αληθεια μετατρεπετε σε ψεμα......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
