| |
φοβάμαι που η ζωή περνά
θνητή είν’ η σάρκα και γερνά
βάρκα είν’ από χαρτόνι
που μια βροχή τη λιώνει
πόσο να πάμε μακριά;
Λυπάμαι σου είπα δεν μπορώ
να φέρω πίσω τον καιρό
είναι ο καιρός ποτάμι
κι εγώ μικρό καλάμι
πως στη ροή ν’ αντισταθώ;
Μέσα μου όμως μια φωνή
με σώζει και με τυρρανεί
μου λέει την ουσία:
δεν είναι η αθανασία
μες στην παλάμη μια γραμμή
αγέραστος όποιος μπορεί
να αγαπάει, να συγχωρεί
την πλάτη του στον φθόνο
όποιος γυρίζει μόνο
έχει μια ελπίδα να σωθεί …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
