| |
Χρόνια στα κάτεργα,στις λαμαρίνες.
Άγνωστοι τόποι.ξένες πατρίδες.
Αργά κυλάνε οι μαύροι μήνες,
νεκρά τα όνειρα και οι ελπίδες.
Δεν ξημερώνει ούτε μια μέρα,
χωρίς τη πίκρα της ξενειτιάς.
Τους καημούς μου έχω παρέα,
που με σκοτώνουν σαν τον φονιά.
Γιορτή στα ξένα δεν ξημερώνει.
Στο νου μου έρχεται και με πληγώνει.
Κάνω κουράγιο μα πως ν’ αντέξω,
φεύγει το τραίνο και μένω απ’ έξω.
Μονάχο μου απόψε μη μ’ αφήσεις.
Σε καρτερώ γλυκειά μου συντροφιά.
Δώσε ζωή,χαρά στις αναμνήσεις.
Διώξε τα σύννεφα,την ακεφιά.
Διώξε τα σύννεφα,διώξε τις μπόρες.
Φέρε τον ήλιο στις ξένες χώρες.
Δεν θα με νοιάζει, πως θα 'ναι ψέμα
και τ’ όνειρο,μου φθάνει εμένα.
Μ.Σάββατο 30 Απρίλη ‘94
Περσικός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
