| |
| | Ιθαγένεια |  | | | είπα να σοβαρευτώ σήμερα | | |
Τα πόδια μας γινήκανε βουνά,
να στελιωθεί ο κόσμος, ν' αναντρανίσει.
Τα στήθια μας απάτητα οροπέδια,
ένα με τον ουρανό και με τον καθαρόν αέρα.
Το βλέμμα μας έδωσε χρώμα στη νύχτα,
στα χώματα, στα κυπαρίσσια και στη θάλασσα.
Το αίμα μας με τα ποτάμια και τα ρυάκια χύθηκε,
κι έφταξε να γεμώσει απ' άκρου εις άκρο τη θάλασσα,
και πάλι μας επερίσσεψε.
Αέρας εγίνηκε η ψυχή μας διάφανος,
ν' αγκαλιάσει μέσα ντου την οικουμένη,
να την ποτίσει ως το κόκκκαλο.
Τα πλατάνια κι οι ελιές μπερδευτήκανε
με τα γένια μας και τα μαλλιά μας κι αγκαθώσανε,
για να δυσκολέψει ο δρόμος και να τον ευχαριστηθούμε.
Οι σκέψεις μας καρποί γίναν της γης.
Να τη σπέρνουμε όλοι μαζί, κι αυτή να γεννά.
Ευλογημένος τόπος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 13
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | ftx , f(x) , heretiq , gaizkin , epsilon_xi_76 , Ευτύχης Χαιρετάκης | | | |
|
ftx
27-07-2006 @ 03:26 | Ένα καινούργιο περιοδικό κυκλοφόρησε τούτο το μήνα, η 'Μονογραφία'... το 'ψαξα και το πήρα αμέσως, μια και ήταν για τον Νίκο Ξυλούρη, αλλά ψιλοαπογοητεύτηκα.... στις σελίδες του να μιλάνε δέκα άνθρωποι για τον Ξυλούρη και να λένε και να ξαναλένε τα ίδια πράγματα για την ιστορία του και για τον χαρακτήρα του... και στο cd, αποσπάσματα συνεντεύξεων του Ξυλούρη -που ήταν και μέσα στο κείμενο- και κομμάτια από ηχογραφήσεις που μοιάζουνε κάπως με τα παραλειπόμενα από τα αποτυχημένα γυρίσματα μιας ταινίας, που τα δείχνουνε στο τέλος και γελάμε... δεν ξέρω τι περίμενα, αλλά απογοητεύτηκα... | | EKI
27-07-2006 @ 03:34 | ..........και ; | | ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
27-07-2006 @ 04:03 | Ευλογημένος τόπος που βγάζει ελιές, Ξυλούρηδες,χαρούπια και...χωροφύλακες.Καλημέρα Ευτύχιε διορθωτή μου. | | BETTY BOOP
27-07-2006 @ 04:08 | ευλογημενος τοπος.... | | annaΤi
27-07-2006 @ 04:26 | f(x), ε, όσο να 'ναι... να μην εμπορευτούμε κι εμείς, έναν από τους Τσε, μας; ::down.::
το ποίημα, με άρεσε , πολύ....
[μόνο μία ένσταση έχω... εκείνο το "ντου", μου "χτύπησε" κάπως... μ' αρέσουν πάντα τόσο οι ντοπιολαλιές, όσο και η καθαρεύουσα (σε ελαφριές δόσεις) και ό,τι έχει μια κάποια ακουστική αισθητική... αλλά, αυτό το "ντου", την σήμερον ημέρα, κάνει το ποίημα, να κοντοστέκεται... (σ' ένα: να το προσπεράσω, ή να βάλω τα γέλια...)Σόρρυ... απλώς μια προσωπική άποψη... Καλημερούλες ::smile.:: ] | | elli
27-07-2006 @ 05:09 | Έχεις δίκιο, Ευτύχη...Τι να διαβάσεις σε ένα περιοδικό, για μια τόσο σπουδαία καλλιτεχνική φυσιογνωμία? Προσωπικά είχα τη τύχη , να συνεργαστώ το 1992 με ένα πρώτο ξάδελφο του, τον Γιαννάκο Ξυλούρη, από τα Άνώγεια της Κρήτης...Καθόλου τοπικιστής κατά τα άλλα...Μια φορά μου ζωγράφισε έναν κύκλο και έβαλε στο κέντρο του μια μικρή τελεία...- Βλέπεις εδώ αυτό τον κύκλο, μου είπε...- Ναι, του απάντησα. - Ο κύκλος είναι όλος ο κόσμος και αυτή η μικρή τελεία τ' Ανώγεια ::smile.:: ::laugh.:: | | ftx
27-07-2006 @ 05:14 | ...και ...δεν έχει "και" ΕΚΙ, απλώς μια γνώμη λέω
Άννα έπρεπε να με άκουγες να μιλάω το σωτήριο έτος 1993, όταν είχα πρωτοανέβει στην Αθήνα... τώρα το ελέγχω...
Έλλη, αρχικά έλεγα για τίτλο να έβαζα "Κρήτη"... αλλά για να μη δείξω κι εγώ πόσο τοπικιστής είμαι... | | elli
27-07-2006 @ 05:16 | Βέβαια, κατόπιν είχε και συνέχεια...Κι εγώ η καθόλου-κατά τα άλλα- τοπικίστρια, του ζωγράφισα έναν θεό και πάνω στο κόρφο του έβαλα ένα μικρό πουλί...- Βλέπεις αυτό το Θεό, του είπα...Ναι, μου απαντά...Ο θεός είναι το σύμπαν και στον ώμο του έχει την Κέρκυρα...
::rol.:: ::smile.:: | | elli
27-07-2006 @ 05:23 | Ευτύχη μου, δεν είναι κακό να είμαστε τοπικιστές...Πιστεύω πως είναι μια περηφάνεια, του καθένα από μας, για τις ρίζες και το τόπο του...Και που αν τις συνθέσουμε όλες μαζί (τις περηφάνειες) σαν μια όμορφη ανθοδέσμη, κάνουν όλη την ιστορία της Ελλάδα μας... ::wink.:: | | annaΤi
27-07-2006 @ 06:08 | χαχα...δεν με κατάλαβες Ευτύχη... αν σε άκουγα θα χουχούλιαζα, όπως συνηθίζω, όταν η ομιλία κάποιου φέρει τις παραδόσεις του... (όταν κατεβαίνω για κανένα 2-ήμερο -μη σχολιάσω για παραπάνω μέρες,,,- μετά δεν τα ελέγχω τα όοοιιιι και τα ήηηντα... και... γενικώς, ένα τράβηγμα στη φωνή... :- ))) )
Απλά, "στο Αθήνα", το "ντου" υπήρξε σύνθημα της γεννιάς μου που σήμαινε: "ατάκα κι επι τόπου, μαζευόμαστε τα περίπου 30-άτομα του τμήματός μας (στο σχολείο) και κάνουμε έφοδο στο τάδε τμήμα, για..... ξύλοοοοοοοοοοοο" ....χαχαχα..... ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω τον συνειρμό.... (και κανένας δηλ. από τους εδώ, του τότε... ) ::laugh.::
αλλά, μην το αλλάξεις ::rol.:: ... φιλιά, καλό μεσημέρι... | | Δήμητρα
27-07-2006 @ 07:19 | Καλά και εγώ αν πετάξω και κανένα 'τζιαί' όταν μιλάω τι πειράζει δηλαδή? ::wink.:: Οι ρίζες μας είναι οι μεγαλύτερη κληρονομιά μας και είναι φυσιολογική η αγάπη που τρέφουμε για τον τόπο του ο καθένας...
Η πρότελευταία σου στροφή Ευτύχη με έστειλε!
Καλησπέρες. | | spil †
27-07-2006 @ 11:45 | Οχι μόνο δεν είμαι τοπικιστής, αλλά αν τολμήσει κανείς να πεί πως υπάρχει ομορφότερο μέρο απ το Διακοφτό, θάχει να κάνει μαζί μου !!! ::angry.:: | | ΚαΤερίνη
27-07-2006 @ 12:25 | !!!!! !!!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
